Onderstaand een greep uit de reacties van nieuwe eigenaren van staffords!!

_________________________________________________________________________________________________________________________________________

2023                                                                                                   2 reacties      

_________________________________________________________________________________________________________________________________________

Augustus 2023

Switi

Omdat Switi haar vorige baasjes vonden dat zij niet de aandacht konden geven aan Switi die zij nodig heeft, hebben zij de moeilijke stap genomen om een nieuw mandje voor haar te zoeken en met veel aandacht voor haar.

Wij wilden graag een nieuw hondje, omdat wij van ons hondje Chiga in Januari afscheid hebben moeten nemen.  Wij willen gaan reizen met een camper door Europa en daar hoort  een hondje bij, al is het alleen maar om een ritme te houden en veel in beweging te blijven.
Via Sandra zijn wij in contact gekomen met elkaar en door haar begeleid om de overdracht goed te laten verlopen, was heel fijn.

Wij waren een goede match maar konden haar niet meteen hebben, dat was geen probleem, de eerste kennismaking voelde goed van beide kanten.
En 4 maanden later op 1 juni 2023 was het zo ver, Switi verhuisde van Amsterdam naar Gelderland.

Vele wandelingen met stokken en een grote tuin met hufterproef ballen, ze kan haar geluk niet op en wij ook niet met die spring in het veld. Ook was het wennen van een goede lobbes die alles goed vond, naar een lieverd maar toch dominant hondje waarbij je in sommige gevallen alert moet zijn, maar staat niet tegenover haar lieve aanwezigheid.

Groetjes Evert, Linda  en Switi

______________________________________________________________________________________________________________________________

Januari 2023

Doenja is nu een aantal maanden bij Corine en Pascal nadat haar baasje spijtig genoeg was overleden. Pascal vertelt:

Als er levende knuffeldieren bestaan is Doenja er één van. Haar favoriete bezigheid is namelijk knuffelen. Op 2 staat stoeien en op 3 naar het bos. Dat laatste wel alleen als het droog is want ja vieze poten is natuurlijk helemaal niks volgens Doenja. Maar knuffelen staat op eenzame hoogte boven aan. Ze ligt het liefste bij ons en/of de kinderen op de bank. Dat maakt ze ook duidelijk kenbaar. Als je niet op de bank zit komt ze je namelijk halen. Als je dan eenmaal op de bank zit/ligt zorgt ze dat ze het beste knuffel plekje vind. Strak tegen je aan en als je niet goed zit dan helpt ze je even met een duwtje tegen je been. Wat gebeurd er nu?! Sta je op! Hoe durf je. Dat wordt dan ook onder luid gezucht en geknor toegestaan.

Doenja wordt inmiddels bijna 11 en is dus een oudere hond. "Wat fijn dat je een oudere hond hebt genomen." of  "Wat mooi dat je haar nog een paar mooie jaren geeft." horen wij vaak.

Wat mensen zich dan alleen niet beseffen is dat een oudere hond veel meer terug geeft. Het leven van een oudere hond bestaat namelijk niet alleen uit Me, Myself and I. Ze staan midden in het gezin en zorgen voor rust en kalmte in huis. Doenja geeft ons dus veel meer dan wij haar. Wij kunnen het iedereen van harte aanraden om een oudere Staff in huis te nemen. Vaak zijn ze al opgevoed, slopen ze je schoenen niet meer en hebben ze tijdens het wandelen al genoeg meegemaakt om nog ergens van op te kijken.

Zitten er dan geen nadelen aan. Ja ze leven niet zo lang als een pup. Al kan daar ook van alles mee gebeuren. Maar stel je je er op in dat je maar een paar jaar hebt met een hond dan beleef je die jaren veel intensiever en ervaar je dezelfde liefde als met een pup. Daarnaast zit er een hond minder in het asiel dus dubbele winst.

Wij knuffelen, stoeien en wandelen nog even verder met Doenja.

Groetjes van Pascal en Corine en pootje van Doenja

Doenja is op 11 maart 2024 rustig ingeslapen.

 ____________________________________________________________________________________________________________________________________________

2021                                              4 reacties

______________________________________________________________________________________________________________________________

Kerst 2021

In januari vierden we de 8e verjaardag van onze lieverd Dais (dajs). Wat we toen niet konden vermoeden was dat ditzelfde jaar onze eigen hond nóg een keer 8 zou worden...

In 2015 was Tommes, onze eerste hond, overleden. Mijn man en ik hadden hem in 2002 uit een asiel gehaald, en die weg wilden we bij het zoeken naar een nieuwe huisgenoot weer bewandelen. Vooraf wist ik echter zeker: het wordt geen pitbull type en ook geen zwarte hond. Tot ik Dais zag, een zwarte American Stafford. Hij was 2,5 jaar oud en puberde, maar met al zijn woeste gedrag was ie zó aandoenlijk! Na een paar weken ’oefenen’ – onder begeleiding van zijn vaste verzorger – mocht hij met ons mee naar huis. Probleem was de omgang met andere honden. Kwamen we er eentje tegen, dan had ik als vrouw regelmatig al mijn kracht nodig om hem in bedwang te kunnen houden. Nee, fijn was dat niet, maar er stond tegenover dat we ons los van die momenten geen fijnere hond konden wensen.

Halverwege dit jaar overleed Dais echter plotseling, nog maar 8,5 jaar oud. Opnieuw wilden we graag een asielhond een beter leven geven. Inmiddels waren we allebei Stafford-fan geworden, maar ik zag op tegen een herhaling van de toestanden op straat. Vanaf 70 jaar houd je daarbij ook rekening met je eigen afnemende eigen kracht. We kwamen op het idee van een Engelse Stafford, kleiner en dus waarschijnlijk minder sterk dan een Amerikaanse. In de asiels kwam dit ras echter nauwelijks voor. En toen ontdekten we Sandra’s Staffords Site!

Sandra is een supermatchmaker, de verbindende factor tussen oude eigenaar, hond en nieuwe eigenaar. Wat ons meteen aansprak was dat alles op niet-commerciële basis draait om het belang van de honden. Honden, die om allerlei redenen weg moeten bij hun baas. Deze kan er bij Sandra op vertrouwen dat de hond via een zorgvuldige procedure bij de juiste mensen terecht komt. Eveneens kan de nieuwe eigenaar er gerust op zijn dat de hond betrouwbaar is.

Zo kwam Henk op ons pad, een Engelse Stafford, die samen met zijn moeder Betsy en zus Toos in een moeilijke situatie terecht was gekomen. Het gezin, dat van hem hield en altijd goed voor hem was geweest, kon hem vanwege tijdgebrek niet meer geven wat hij nodig had en zeker ook verdiende. Hij moest veel, teveel tijd doorbrengen in de bench. Fijne wandelingen kwamen er niet meer van. Hoe verdrietig ook, het zowel moeilijke als moedige besluit werd genomen om een nieuw adres voor hem te zoeken.

En nu? Dankzij Sandra is iedereen weer helemaal blij! Henk is inmiddels ruim drie maanden bij ons en weet niet beter meer, dan dat het heel normaal is dat er uren per dag met hem wordt gewandeld, dat er de hele dag lieve woordjes klinken en wordt geknuffeld. Volgens zijn vorige baas is hij ‘in een hemel terecht gekomen’. Nou, het mag van ons nog jaren duren voordat dat werkelijkheid wordt. Want Henk is op 22 december 8 jaar geworden en hij blijft hopelijk nog heel lang bij ons.

Al met al ligt er deze Kerst dus toch weer een hondje bij ons in de kribbe, onze eigen knuffelkoning, waar we heel gelukkig mee zijn!

Tiny en Ans

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Augustus 2021

Beste Sandra,

Even een update over onze lieve Turbo. Hij is nu bijna 1,5 jaar bij ons en we willen en kunnen niet meer zonder onze grote zonnestraal. En niet alleen wij, maar ook onze familie, vrienden en buren zijn compleet verliefd op hem. Buurtkinderen staan klaar wanneer we hem in de buurt uitlaten en alle hondjes (waaronder nogal veel pups vanwege Corona tegenwoordig…) zijn fan van hem en hij van hen. De vriendjes die hij maakt (dat zijn er nogal wat) staan geregeld op de steiger te piepen dat hij even mee moet komen wandelen. Hij is opvallend goed gesocialiseerd en doet bijna dagelijks mensen versteld staan met zijn lieve en zachtaardige natuur. Dat viel ook de lokale hondentrainer op en hij vroeg of Turbo af en toe wil helpen wanneer hij honden traint die nog niet zo goed gesocialiseerd zijn. Het is ontroerend om te zien hoe Turbo met zijn aanwezigheid bange hondjes kalmeert en wanneer ze uiteindelijk samen in alle vrede naast elkaar een wandelingetje maken loop ik er best wel trots naast, terwijl ik natuurlijk niets met zijn socialisatie te maken had. Het is immers een ‘derdehandsje’, deze parel van een hond. Kortom, Turbo is een superopvoeder en doet dat op zeer rustige wijze en natuurlijk - zoals altijd - kwispelend. 

Daarnaast is het ook een vrolijke druktemaker en goede waakhond. Omdat hij super slim is leerde hij heel veel bij sinds hij bij ons is. Het is redelijk simpel, voor snoep doet hij alles en hoe rustiger en liever je tegen hem praat, hoe beter hij luistert. Want meneertje is redelijk gevoelig voor harde geluiden, geschreeuw en gedoe. Dan wordt hij een onrustig en alert. Als we hem duidelijk uitleggen wat we verwachten valt het kwartje doorgaans erg snel en doet hij enorm zijn best. Wat we opvallend vinden is dat hij sinds een paar maanden kennelijk door heeft dat we hem proberen te begrijpen, dus communiceert hij geregeld wat hij wil met een bepaalde blik, een bepaald piepje of een neusduwtje of likje. En hoe vrolijk en voldaan hij dan is wanneer we hem begrepen, is onbetaalbaar. We hebben vaak geen woord nodig, ook niet met wandelen, een blik of een klein geluidje is dan voldoende. Dat maakt de band die we hebben nog hechter, hij is echt ons maatje. Het feit dat hij soms gruwelijk misbruik maakt van dat we naar hem luisteren resulteert meestal in de slappe lach. Kortom, geen moment geen plezier met Turbo. 

Het enige dat we nog niet hebben afgeleerd/aangepakt is zijn verlatingsangst. Dat komt vooral omdat we sinds Corona beiden thuis zijn en we weinig reden hebben om dat te trainen. Maar er worden stiekem wel wat stapjes gezet. Zo kan Prins Pavlov van Paniekestein ondertussen zowaar 30 minuten zonder gepiep en geblaf alleen in de kamer zijn terwijl we even buiten bezig zijn. Het liefst is hij namelijk minder dan twee meter van ons vandaan. Dat laatste zorgt soms voor redelijk hilarische toestanden, want in de weg lopen heeft hij tot een kunstvorm verheven. Voor ons is de verlatingsangst geen drama, en wanneer we echt weg moeten zijn er legio mensen die heel erg graag op hem passen, of hij gaat even naar mijn zus waar mijn neefje en nichtje dan weer zielsgelukkig van worden. Want wat is hij bizar goed met kinderen, dan straalt hij werkelijk, vast ook omdat de kleintjes tijdens het eten nogal knoeien en mijn zus hem ’stiekem’ van alles geeft als ze staat te koken. Tja, het blijft een hond. Kortom, iedereen blij. 

Op straat gedraagt hij zich werkelijk voorbeeldig en is een visitekaartje voor zijn ras. Wild blaffende en naar hem uithalende honden bekijkt hij rustig van een afstandje, kijkt dan naar mij en gaat lekker zitten. En de keren dat ze hem echt grijpen wendt hij zich snel af, hij bijt niet terug, hooguit een grom. Het is komisch om te zien hoe mensen met enorme bange vooroordelen over het ras met de mond vol tanden staan terwijl ze hun eigen wildebras onder controle proberen te krijgen en Turbo rustig zijn eigen weg al lekker snuffelend vervolgt. Ook in het bos wandelen vindt hij heerlijk, vooral zwemmen, en hij staat los lopend bizar goed onder appel (dat zal met de verlatingsangst te maken hebben, hihi) en ook daar spreken andere hondeneigenaren hun bewondering uit voor zijn gedrag. 

Fysiek gaat het ook goed met hem, vlak nadat we hem overnamen moest hij aan zijn achterpoot geopereerd worden (wat we natuurlijk van tevoren wisten) en hij is erg goed van de operatie hersteld, als je het niet zou weten, zou je het niet zien. Hij dartelt als een hond van 5 door het leven. Na het slapen - wat één van zijn favoriete bezigheden is, het liefst in de volle zon - is hij wel eventjes een beetje stijf, maar wanneer hij alleen al het vermoeden heeft dat er iets gaat gebeuren staat hij alweer hoopvol kwispelend klaar voor het volgende avontuur. 

Nou, ik kan nog uren doortypen, maar denk dat dit wel even goed is zo.

In elk geval zijn we zijn heel erg blij met deze absurde lieverd die dankzij jou ons leven dagelijks verrijkt. Nogmaals heel erg veel dank! Dus blijf alsjeblieft deze prachtige honden helpen om goede baasjes te vinden. 

Hartelijke groeten,

Ralph en Katarina 

______________________________________________________________________________________________________________________________

Juli 2021

Dit is het verhaal van Toby 

Onze Plato werd bijna 14 jaar....... we waren weer zo verdrietig...... dus dit was echt de laatste keer dat we dit wilden meemaken! Na een tijdje vonden we het zo stil.......

Via bemiddeling van Sandra via de Staffordshire Bull Terrier Club kwamen we in contact met Toby, een super lieve reu van 8 jaar.. In het gezin waar hij als pup kwam was het door omstandigheden niet meer mogelijk om hem de aandacht te geven die hij verdient. De bemiddeling vonden we heel betrouwbaar, Toby was aangemeld bij de herplaatsing van staffords. Wij solliciteerden, nadere kennismaking volgde en nu woont Toby een half jaar bij ons. 

Eerst was dat wennen natuurlijk, is dit een logeerpartijtje? O, hier krijg ik aandacht en ze willen graag met me spelen! Elke dag gaan we met de auto naar een bos, fijn!

In de camper is het wel even slikken, want tijdens het rijden moet ik in de bench voor de veiligheid. Eerst maakten we korte ritjes, maar nu kan ik het goed volhouden zonder te piepen. En zo kom je nog eens ergens he.

Inmiddels zijn we helemaal aan elkaar gewend, ik heb geen heimwee, mis de kindertjes weleens, maar hier pas ik op de tuin en is er vaak wel een van m'n baasjes die met me wil spelen. Nu hebben ze bedacht dat dat ik in een soort bench achter de fiets mee mag ipv alleen in de camper te blijven. Dat is nog wel wat eng..... maar zij zetten door dus tja, welke keus heb ik dan?? Onderweg verwennnen ze me ook hoor, eten en een thermoskan fris water gaan mee, een tussendoortje en m'n bal mogen allemaal mee. 

Och zo'n nette oudere heer als ik ben daar kun je nog jaaaren plezier aan beleven toch?!

Met deze baasjes kan ik wel oud worden en zij met mij ook wel. 

Dit was mijn verhaal en zoals je ziet, via de herplaatsing van staffords kom je op een betrouwbaar adres terecht! 

Sandra bedankt hoor!! 

Hebbo en Heleen

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Juni 2021

Nadat mijn Engelse Stafford (bijna 16 jaar) was overleden heb ik drie jaar zonder hond gezeten. Door Corona en het thuiszitten begon het verlangen naar een hond weer te groeien. En puppy’s zijn heel leuk en kan je zelf opvoeden, maar is ook veel werk. Ik wilde gelijk lekker wandelen.

Al ruim een jaar hiervoor had ik al op Sandra’s site gekeken. Dus heb ik de stap genomen om mezelf op te geven voor een herplaatser. En na een tijdje stelde Sandra Kenzo voor. Samen met mijn zoon naar de eerste kennismaking geweest, eigenlijk meteen verkocht, een vrolijke, onbehouwen bijna 6 jarige stuiterbal. Die een beetje begeleiding (opvoeding) nodig heeft in bepaalde karaktertrekjes.

Het proefweekendje is super goed gegaan. Hij houdt vreselijk veel van knuffelen. En doet alles voor een koekje. Dus toen de proefperiode van vier weken ingingen zijn we begonnen met trainen en koekjes, en veel geduld en tijd. En nu na 2 maanden trekt hij niet meer aan de riem en is het een feestje om met hem te wandelen. Elke dag veel lopen, stokken gooien en binnen heerlijk uitgevloerd op de bank en dan het liefst bovenop je. De aandacht die hij vraagt, wordt ruimschoots door de hele familie (met liefde) gegeven.

Je hield wel in het begin mij heel erg goed in de gaten, waar ik ging was jij ook. Langzamerhand kreeg je steeds meer vertrouwen. Doordeweeks in de grote stad en in het weekend naar de kust, je vind het geweldig. En wij ook. Je bent een allemansvriend, gaat bij iedereen op schoot zitten. Je wil graag spelen met andere honden, maar doordat je een beetje over enthousiast bent, blijf je aan de riem. Je springt meteen omhoog en dat vinden niet alle honden leuk. Dus als honden, die loslopen, op je afkomen, stuiter je heen en weer en helemaal vrolijk. Met grotere honden word je wel een beetje gespannen. Dus daar zoeken we geen contact mee. Het langslopen bij honden die aangelijnd zijn gaat ook steeds beter, zonder dat je me meetrekt. Waar het kan loop je los ( op heel veel plekken) zodra je geroepen wordt kom je meteen. Zwemmen vind je ook heerlijk.

Je bent een topper en je mag blijven, wij gaan jou het gouden mandje geven dat je verdient.

Wil nog wel zeggen dat het voor de eigenaresse een vreselijke moeilijke beslissing is geweest, en ben blij dat ik haar heb kunnen helpen met een forever home voor Kenzo. Met dank aan Sandra.

Monique

 ____________________________________________________________________________________________________________________________

2020                                                     5 reacties

 ____________________________________________________________________________________________________________________________

December 2020

Voor ons begint het verhaal van Dexx eigenlijk 10 jaar geleden. Onze vorige hond Jimmy, haal ik 10 jaar geleden op bij het asiel. Een American Stafford (met een beetje Boxer in de mix) van toen 4 jaar oud met een rugzakje en een ontbrekende handleiding. Een prachtige verschijning, een schat van een beest, maar wel een hond waar veel werk in gestoken moest worden. Veel wandelen, samen hardlopen, veel geduld en consequent zijn, was het recept voor hem. Jimmy ontpopt zich tot een fijne rustige gezinshond in huis, is vriendelijk naar visite (groot en klein) en is na de geboorte van ons zoontje ontzettend lief voor hem. Prachtig om te zien hoe een hond en een kind (hoe jong dan ook) een band krijgen. 
Na een mooi en (zelfs tot op het laatst) sportief leven met ons, wordt Jimmy ziek en moeten we na 10 jaar afscheid nemen van onze harige vriend. Jimmy is 14,5 jaar geworden, het was een mooie reis samen.

Na een aantal maanden zonder hond, begint het toch langzaam weer een beetje te kriebelen. Misschien toch weer een hond? En wat voor een hond dan? Een pup leek ons niet heel praktisch met een kindje van (toen) nog geen 2 jaar. Weer een hond uit het asiel?
We waren ondertussen bekend met de website van Sandra. We genoten in stilte van de succesverhalen die de mensen geplaatst hadden na het in huis halen van een herplaatser. Ook hoe Sandra de kennismaking en herplaatsing laat plaatsvinden, sprak ons erg aan. Je neemt niet zomaar een hond in huis en dan moet je maar zien hoe het uitpakt: Je CV insturen, telefonisch contact met Sandra, telefonisch contact met de huidige eigenaren van de hond, afspreken met de eigenaren en kennismaken met de hond, de eigenaren en hond uitnodigen bij je thuis en vervolgens een proef periode van 4 weken (al dan niet na een weekend logeren).  Dit alles sprak ons meer aan dan een hond uit het asiel. Uiteraard heeft het asiel ook zijn plaats en doen de asiels fantastisch werk, maar de opzet van Sandra voelden wij ons toch beter bij.

Eigenlijk sneller dan we zelf in gedachten hadden (we waren nog niet echt heel erg bezig met een nieuwe hond) kwam Dexx voorbij op Facebook. Een leukerd van 4 jaar, vrolijk, netjes opgevoed in een fijn warm gezin met een kindje met ongeveer dezelfde leeftijd als ons zoontje. Goed met andere honden (dat is en blijft toch bonus met een Stafford), kan loslopen en natuurlijk lekker energiek. Onze interesse was gewekt. En we waren niet de enige geïnteresseerden merkten we.
Onze cv naar Sandra gestuurd, met daarin ons verhaal en wat wij te bieden zouden hebben voor Dexx wat betreft gezin, beweging, tijd etc etc. En uiteraard ook met wat wij zoeken in een hond. Met het idee dat wij één van de velen waren die wel interesse hadden in Dexx, ook tegen Sandra gezegd dat als wij het niet zouden worden, we graag in haar bestand wilden. Mocht er dan in de toekomst een andere geschikte match zijn, we dat dan ook helemaal prima vonden. We hadden tenslotte geen haast. Beter wat langer wachten op een juiste match, dan zomaar een hond in huis halen.

Gelukkig waren wij op papier een match met Dexx! Dus na eerder genoemd proces van bellen en kennismaken etc, kwam Dexx voor 4 weken op proef bij ons.
Dat begon in ons geval met het ophalen van Dexx bij zijn eigenaren. Aan de ene kant is het fijn en leuk om de hond dan ' eindelijk'  op te halen voor zijn proefperiode (en als dat goed gaat voor altijd!) en aan de andere kant is het een verdrietig moment voor degenen die juist afscheid nemen van hun lieve maatje. Daar zijn natuurlijk redenen voor, maar dat wil niet zeggen dat de juiste beslissing nemen ook altijd makkelijk is. Dus het ophalen is dan toch best een beetje spannend of op zijn minst een beetje dubbel. 

En dan zit je met een ' nieuwe'  hond in de binnenspiegel weer in de auto op weg naar huis. Je ontkomt er dan niet aan dat je toch weer even terugdenkt aan je oude trouwe maatje waar je recent afscheid van hebt moeten nemen, die 10 jaar eerder in eenzelfde binnenspiegel naar je keek toen je hem ophaalde uit het asiel. Maar er is geen mooiere manier om je oude hond te eren, dan door alles wat je van hem geleerd hebt weer toe te passen op je volgende hond.

De eerste dagen is het best even wennen voor Dexx en ook voor ons, maar het is heerlijk om weer al die ' honden geluidjes'  in huis te hebben. Trippelende pootje op de vloer, zachtjes gesnurk in de hoek van de kamer, een geeuw en even uitschudden na opstaan van zijn kussen... heerlijk! Dexx voelt zich snel op zijn gemak en het is goed te merken dat Dexx keurig is opgevoed en opgegroeid is bij fijne mensen die (later) een warm gezin vormden. Zachtaardig en rustig naar ons zoontje toe en ook andersom rust en respect vanuit ons zoontje naar Dexx toe . Lekker veel aan de wandel en veel regelmaat de eerste 2 weken doen Dexx zichtbaar goed. Hij wordt losser en voelt zich steeds meer op zijn gemak. Draait gewoon mee in ons gezin alsof het nooit anders geweest is. Het geeft hem rust en vertrouwen. 

Wel was het even wennen voor Dexx om aangelijnd uitgelaten te worden. Als je gewend bent om altijd los te lopen, is zo'n lijntje toch best lastig. Het was even zoeken naar de beste manier om aangelijnd rustig mee te lopen, maar na veel oefenen ging dat ook steeds beter. 

Dexx werkt graag voor je, luistert heel goed en speelt graag (flos, bal, Kong, botje). Blijft keurig van het speelgoed van ons zoontje af, is niet bang voor vuurwerk, vriendelijk en blij naar visite en leert ook dat je niet altijd hoeft op te springen als je enthousiast iemand wil begroeten.

Ondertussen is de proefperiode al lang voorbij. Nu na 10+ weken merk je aan kleine dingen dat Dexx nu echt op zijn gemak is bij ons. Waar hij de eerste tijd toch wel vaak achter je aan liep in huis, blijft hij nu steeds vaker lekker op zijn kussen liggen.
Wel komt hij zelf gezellig mee naar boven als we ons zoontje op bed gaan leggen. Die twee zijn ondertussen dikke vriendjes en het is schitterend om te zien hoe die twee met elkaar omgaan.
Zodra je op de grond gaat zitten in huis, komt Dexx direct naast je of tegen je aan liggen. Lekker even kroelen of gewoon de gezelligheid/warmte opzoeken. 

Ook loopt Dexx nu lekker los (waar dat toegestaan is) en heeft al veel vrienden gemaakt. Kan heerlijk spelen met andere honden, soms lekker wild, soms gewoon lekker rustig samen ontdekken en snuffelen met anderen. We krijgen veel complimenten dat hij er zo goed uitziet en dat het zo'n leuk beest is. Die complimenten zijn dus niet alleen voor ons, maar dus ook voor Dexx zijn vorige eigenaren.
Dexx is een heerlijk beest zonder rugzakje, vrolijk, open, speels en luistert ook uitstekend als hij los loopt, ook met andere honden om hem heen.
Ook wordt Dexx door mij aan het werk gezet 2-3 keer in de week: samen hardlopen aan de riem (keurig naast mij met een slap lijntje). Dat was even oefenen, maar het is een slim ventje, hij had snel door wat de bedoeling was. Je merkt dat het hardlopen veel energie kost omdat hij zijn focus moet houden en dat zie je weer terug in huis: een rustige en ontspannen hond.

We hebben in de proefperiode regelmatig contact gehad met de vorige eigenaren om te laten weten hoe het gaat. Ook waren die bereikbaar voor eventuele vragen, dat is een fijn idee. Ook hebben we nu na de proefperiode zo nu en dan even contact om te laten weten hoe het gaat.

We doen ons best om voor Dexx een warm en fijn gezin te zijn (zoals hij ook gewend was bij zijn vorige eigenaren) en hem volledig tot zijn recht te laten komen. Ik durf ook te zeggen dat dat helemaal lukt.

Sandra, bedankt voor je hulp/begeleiding bij het hele proces van herplaatsen. Je weet wat een hond nodig heeft en je weet wat er nodig is voor een mooie match. We vinden het prachtig wat je doet. Bijzonder mooi om op zo'n manier honden aan een goed (t)huis te helpen.

Dexx is echt een cadeautje voor ons en dankbaar genieten we elke dag van hem. 

Groeten,

Jeroen, Ilse en Finn. En Dexx!

_______________________________________________________________________________________________________________________________

December 2020

Onze Lucca is een fantastische hond! En eigenlijk wisten we dat al op voorhand, we kregen van de eigenaren een volledige beschrijving van hoe ze is. Zij is de hond die wij zochten, wij kunnen haar het plekje bieden waar ze behoefte aan heeft. 

Op papier was het een succes match en al vrij snel maakte we kennis met Lucca en haar toenmalige baasjes. We hadden het geluk in dezelfde plaats te wonen, zo werd het reizen beperkt en konden kennismakingen over en weer op doordeweekse avonden plaatsvinden. Al snel was er het logeerweekend en de logeerweken, en gelukkig bleek de vooraf verwachte match de waarheid. 

We zijn blij dat we voor een herplaatsingshond hebben gekozen. Hoe leuk, lief en schattig puppy’s ook zijn, een volwassen hond die (in het geval van Lucca) luistert en waarvan het karakter bekend is was voor ons belangrijker. Wij zijn beginnende hondenbazen en hebben Lucca hard nodig om goede hondenbazen te worden. Gelukkig weet zij goed hoe je baasjes moet opvoeden, ze beloond ons duidelijk als we het goed doen en laat ook duidelijk merken als we de plank misslaan.

Een herplaatsingshond is een keuze waar we geen moment bedenkingen over hebben gehad en die ik met alle kennis die ik nu heb zo weer zou maken.

Sandra, bedankt voor het maken van de match, de uitgebreide begeleiding en voor alle tips die je ons hebt gegeven. 

En we leven nog lang en gelukkig…

Daniel en Elly

Instagram Lucca: "luccastaffini"

______________________________________________________________________________________________________________________________

November 2020

Na er een paar jaar geen een te hebben gehad, wilden we graag weer een hond in huis. We hebben nog even getwijfeld, maar uiteindelijk gekozen voor een herplaatser. Een pup is leuk en schattig, maar kost ook heel erg veel tijd. Daarnaast zijn er zoveel leuke honden die een goed huis verdienen. Via Sandra zijn we voorgesteld aan Blue en zijn baasjes. Ik dacht eerst aan een Engels teefje en Blue is een Amerikaanse reu, maar hij was zo leuk dat we toch zijn gaan kijken.

Zodra je Blue ontmoet heb je geen twijfels meer. Wat een mooie hond, maar nog veel belangrijker; superlief, sociaal en gezellig. Ook bij zijn baasjes hadden we een fijn gevoel. Verdrietig dat ze hem weg moesten doen, maar zo gek op hem dat ze hem deze kans gunden.

Nadat zij ook bij ons zijn komen kijken, hebben we een proefweekend met aansluitend de vier proefweken afgesproken, zodat Blue zo min mogelijk heen en weer hoefde. De proeftijd is hartstikke goed gegaan. Blue moest weer even wennen aan de wandelingen, maar hij geniet er zeker van. Voor mijn kat was het even schrikken, maar die lijkt er (langzaam) aan te wennen :)

Ook met mijn dochters is hij hartstikke lief. Hij is gek op zijn wandelingen, maar ook op knuffelen en bij je slapen op de bank of voor de houtkachel.

Na de proeftijd is hij dan ook gebleven en we genieten nog elke dag van hem. 

We hebben absoluut geen spijt dat we voor een oudere hond zijn gegaan. Doordat het karakter zich al gevormd heeft en de proefperiode die eraan vooraf gaat, weet je écht waar je aan begint. Ook met een oudere hond is het hartstikke leuk om trainingen te volgen en nieuwe dingen te leren, dat kunnen ze ook nog prima. 

Respect voor Sandra en haar inzet om dit prachtige ras een fijn thuis te bieden en net zoveel respect voor de dappere baasjes die ondanks hun verdriet de keuze in het voordeel van hun hond durven te maken!

Susanne

Blue is op 28 december 2023 overleden

 ______________________________________________________________________________________________________________________________

Maart 2020

In overleg met de kinderen (19-16-12 jaar) hadden we besloten een hond te nemen. Maar dan specifiek een Staffordshire Bull Terrier. Maar we hadden geen zin in een puppy met al dat plassen en poepen en janken LOL. Dus ben ik op zoek gegaan naar een stafford, een beetje op Marktplaats zitten zoeken naar een herplaatser. Bij lokale fokkers even gekeken op hun sites of ze een herplaatser hadden. Ben toen op de site van Sandra uitgekomen, ben gaan kijken en heb haar een berichtje gestuurd. Ons oog was al gevallen op Willem (wie noemt zijn hond nou Willem haha), zag er mooi uit en het verhaal was ook goed. Kreeg van Sandra te horen dat Willem nog een keuze was, we hebben meteen een dagje afgesproken om te kijken naar hem.  

Bij aankomst was er al meteen een klik tussen mijn kinderen en Willem, ook tussen mij en Willem was er blijkbaar een klik want meneer likte me van top tot teen helemaal af. Er kwam geen blaf uit en geen kwaad ding naar de kinderen.  

Na een maandje was het dan zover, Willem kwam naar ons toe. Dit was volgens mij 1 feb, de eigenaar had er veel last van dat hij Willem moest achterlaten. Maar hij wist dat dit het beste was, vanaf dag 1 voelde die luie ouwe grijze man zich al thuis. Lekker achter de kinderen aanlopen en weer volop aandacht. Tot op heden hebben wij geen spijt gehad van onze keuze, Willem is een allemansvriend. Doet geen vlieg kwaad en luistert super goed.  

Hier heeft hij een mooi en warm huisje gevonden waar hij nog ouder kan worden. Veel aandacht van de kinderen en veel loopplezier, zijn hobby's zijn toch echt slapen en knorren en likken hahaha.  

Zoals jullie lezen heeft Willem hier een leuk huisje gevonden, 

Groetjes Dennis en de kinderen

____________________________________________________________________________________________________________________________

Januari 2020

Ik wilde graag gezelschap en was op zoek naar een hond. Specifiek een terriër, want die spreekt mij het meest aan qua karakter. De keuze was gevallen op een asielhond of een herplaatser. Toen kwam Troy voorbij. Een Staffordhire Bull Terrier, een hoog risicohond volgens sommigen. Na contact met de eigenaar van Troy, vertrok ik op 19 februari 2019 naar Katwijk aan Zee voor een kennismakingsgesprek. Ik werd zeer enthousiast begroet door Troy. Na een gezellig samenzijn, een wandeling en een zeer goed uitgebreid gesprek, is Troy met mij mee gegaan naar Friesland. De rit van ongeveer 2 uurtjes verliep goed. 

Thuis had ik alles al klaar gelegd en werd huis en tuin goed verkend. 

De eerste nachten ben ik beneden gaan slapen en dat werkte voor ons beiden goed. 5 keer per dag werd er gewandeld door, in en om het dorp. Met in het achterhoofd dat Troy in zoverre het niet goed kan vinden met andere honden, was dat wel spannend. Ondertussen verken je je eigen dorp waar je normaliter niet zo komt en ook de mensen die je normaliter niet zo ziet, kom je dan tegen. 

Herkenbaar voor sommigen is dat er niet altijd begripvol en met argusogen naar deze honden wordt gekeken, maar ach. Dat is onbekend gebied dus er waren al roddels in het dorp. Gelukkig is dat helemaal bijgetrokken. 

Troy genoot en geniet van de ruimte hier, en heeft hier zelfs gezwommen. Dat was in kleine stapjes gegaan omdat hij daar niets van wilde weten. Samen met hem in het water en daarna sprong hij telkens van het terras in het water om te zwemmen. Ook op een surfplank vond ie prettig alsmede in een bootje. 

De eerste nieuwjaarsdag en nacht kwam er aan. Er was al aangegeven dat Troy daar bang voor is. Nou hij was er alert op. Reageert op vuurwerk maar is er niet bang voor en na enkele knallen vind hij het welletjes en.... ging slapen. Ook tijdens oud en nieuw was het slapen. 

Nu bijna een jaar later het nodige mee gemaakt maar het kwam altijd positief uit. Troy eet goed, krijgt op zijn tijd een visje van de visboer, ijsje van de snackbar, vleesje van de slager en is een graag geziene hond.

Het voer wat hij nu krijgt, een brok in een antischrokbak, doet hem goed. Na een eerste bezoek aan de dierenarts werd ie als een enthousiaste hond omschreven. Ik was daar vanwege mogelijke gebitsproblemen, maar het bleek maagzuur te zijn door het schrokken. Niets aan de hand dus. Top van de dierenarts om als simpel advies de eerder genoemde schrokbak en de aanbevolen brok te gebruiken. 

Hij heeft een voorkeur voor kleinere honden en ook wat grotere zolang ze maar niet dominant zijn. 

Troy zit lekker in zijn vel en geniet van de aandacht en is helemaal gefocust op mij. Loopt soms los waar het kan en mag en dat gaat goed. Ik ben er zeer blij mee. 

Geen dag spijt van gehad. 

 Peter

___________________________________________________________________________________________________________________________

2019                                                      3 reacties

____________________________________________________________________________________________________________________________

December 2019

Beste Sandra,

Hieronder het succesverhaal over de plaatsing van Ziva bij ons gezin in Groningen. 

Acht jaar geleden hebben we als gezin gekozen voor het Stafford ras. We kregen een Engelse in de kleur mahoney brindle met een superfijn karakter en we noemden hem Rhino. Wat een maatje was dat voor ons gezin. Helaas is Rhino voor de zomer van 2019 met z’n 8 jaar oud, veel te vroeg overleden aan een zenuwaandoening, 

Begin september zag ik op het internet een Engelse Staff met eenzelfde voorkomen en kleur als Rhino. Blijkbaar gaat je gevoel daar toch weer naar uit… Maar na een mailwisseling met jou kreeg ik te horen dat deze hond reeds in een herplaatsingstraject zat. Omdat ik had aangegeven uit Groningen te komen gaf jij aan dat Ziva, een Amerikaanse teef, bij ons uit de buurt, op zoek was naar een plekje. De vorige eigenaars hebben Ziva vanaf pup grootgebracht maar merkten voortdurend dat ze erg onzeker en zenuwachtig was. De eigenaars werden daar weer onzeker van waardoor regelmatig gespannen situaties ontstonden. Toch bleek dat het gedrag van Ziva, nadat ze een tijdje terug was bij de fokker, positief veranderde en dat ze zelfverzekerder werd. Omdat het gedrag bij thuiskomst opnieuw onzeker werd hebben de vorige eigenaars het moeilijke en moedige besluit genomen om Ziva een toekomst bij een andere baas te gunnen en met jou contact opgenomen. Dit in de hoop dat ze bij een nieuwe baas haar gedrag permanent zou kunnen aanpassen en een positieve toekomst zou hebben. 

Na een aantal gesprekken via jou te hebben gevoerd hebben we een kennismakingsgesprek gehad met de vorige eigenaars. Het was een leuk gesprek waarbij het van twee kanten klikte. We spraken af om Ziva eerst 4 weken op proef te plaatsen en te kijken hoe het hier zou gaan. We merkten dat ze inderdaad wat onzeker was maar dat er nog wel wat positieve rek in het gedrag zat. We wilden ook écht de 4 weken gebruiken om zeker te zijn dat we haar de toekomst konden bieden die ze verdiende. In die 4 weken zagen we haar met kleine stapjes vooruitgaan en wisten wij steeds beter hoe we haar konden corrigeren. Eigenlijk ging het dagelijks beter en integreerde ze volledig in ons gezin. Hierdoor hebben we begin november het besluit genomen om Ziva permanent over te nemen. 

Ze gaat meerdere keren per dag uit en kan inmiddels behoorlijk goed loslopen.  Dat is toch wat je graag wil voor een hond. En bij het loslopen kán ze ook nog redelijk gehoorzaam zijn. Niet dat ze daar altijd zin in heeft maar dat is meer puberaal en speels gedrag waar ze langzamerhand steeds meer begint te wennen aan haar plek in de pikorde. Eigenlijk gaat het boven verwachting goed. Ziva is een hele blije en enthousiaste hond die haar energie af en toe even kwijt moet. Na een wandeling sleept ze haar kleedje in de mand om vervolgens overheerlijk te gaan liggen snurken. Ze heeft af en toe hele grappige streken waar we met z’n allen van genieten. We zijn ontzettend blij met Ziva en hopen haar nog lang bij ons te hebben. 

Sandra, ontzettend bedankt voor je bemiddeling en je vertrouwen om Ziva bij ons geplaatst te krijgen. We hopen dat je in de toekomst nog veel meer van dit successen zult behalen. 

Hartelijke groet, Mark & Melanie

_____________________________________________________________________________________________________________________________

September 2019

Wij zijn Robert en José en Engelse Staffordshire fans, een geweldig ras! Onze 1e was Bruce, deze kwam bij ons wonen toen hij 6 jaar was wegens een scheiding en tijdgebrek dus mochten wij hem bij ons thuis opnemen (particulier initiatief van de 1e eigenaar). Een prachtbeest, gek op mensen en lief voor kinderen. Super enthousiast, liep met 2 ballen in zijn bek als een hamster rond te rennen.

Helaas ook met een gebruiksaanwijzing. Nadat hij tijdens Oud&Nieuw de benen had genomen was hij zo bang voor vuurwerk geworden. Dat was geen gewone angst maar een fobie. Dit werkte door in angst voor onweer. Ook had hij bij de 1e eigenaar een conflict met een andere hond gehad. Vanaf die tijd kon hij niet meer los als er een andere hond aan kwam. Nadat we Bruce op 10-jarige leeftijd moesten laten inslapen besloten wij dat we nu graag een pup wilden met het idee dat we deze naar eigen inzicht konden opvoeden tot een sociale hond door te trainen en een consequente opvoeding te geven dus puppen, jonge honden 1&2 elementaire gehoorzaamheid gevolgd. Enthousiast, energie voor 10, mensengek, lief voor kinderen en poezen geen probleem. Wel heel leuk om ff een sprintje trekken als er eenden of een reiger aan de waterkant zaten. Helaas is hij op 31 maart 2019 na een tweede TIA op zijn eigen bank overleden. Wij waren erbij, hij werd 11 jaar en 7 maanden.

Het was zo leeg in huis maar we besloten niet weer aan een pup te beginnen. Toen ontdekte ik Sandra’s website en nam contact op en vertelde ons verhaal. We gaven aan dat we graag een staffie uit de herplaatsing zouden willen op nemen.

Zo kwam Kaya in beeld. Vanwege een geschiedenis van ziekte en scheiding was haar baas na lang aarzelen op zoek gegaan naar mensen die haar meer tijd en aandacht konden geven. Op 20 april 2019 mochten wij kennis gaan maken en het was liefde op het 1e gezicht.

 Kaya werd helemaal mal van enthousiasme toen we bij haar thuis waren voor de 1e kennismaking. Wij vertelden over onze ervaring met het ras en maakte een wandeling met Kaya en haar baas.

Terug in het appartement aangekomen vertelde haar eigenaar dat hij had besloten had dat ze maar beter meteen met ons mee kon gaan. Hij had zo lang getwijfeld voor hij er aan toe was om Kaya een nieuwe toekomst te gunnen bij mensen die meer tijd in haar konden investeren en omdat het duidelijk klikte vond hij het beter om de knoop maar meteen door te hakken. Haar spullen, riempjes, halsbandjes en voer gingen mee.

De eerste maand was voor wennen en beter kennis maken bij ons thuis. We hadden via WhatsApp nog regelmatig contact met haar baas. Een andere wereld was voor Kaya open gegaan. Een huis met verdiepingen en een voor- en achtertuin. Maar ook veel omgevings- geluiden waar ze duidelijk niet aan gewend was want het appartement was super geïsoleerd.

Vanaf de eerste dag voelde ze zich thuis en voor ons leek het net of ze altijd al bij ons had gewoond. Ze is heel leergierig en neemt alle nieuwe indrukken snel op. Door dat het in het appartement zo stil was is ze soms wel wat schrikkerig. Bij ons valt de post met een bons op de grond!

Soms zit ze in de achtertuin met haar koppie omhoog naar de vogels te kijken. Omdat ze beter met andere honden moet socialiseren gaan we nog wel wat ondernemen. Ze is nogal bang voor soortgenoten en ik zie het niet gebeuren dat ze los kan om met andere honden te spelen maar hoop haar wel over haar angst heen te helpen.

Wij worden iedere dag blij als ze weer een aanval van speelsheid krijgt en moeten lachen als ze als een jonge hond door het huis scheurt via de bank, om de tafel, rondjes achter haar eigen staart aan zo hard ze kan. Of met haar flos gooit en dan plat op de buik en dan aanvallen en rond slingeren, wij worden er gelukkig van!

Het is echt een match en ik hoop dat ons verhaal andere mensen inspireert  om ook een hond uit de herplaatsing een kans te geven. Sandra bedankt voor alles, je inzet en bemiddeling.

Groetjes van Robert en José en een poot van Kaya.

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Januari 2019

Dit is Desi. Onze Desi. En daarmee bedoelen we van Karin, en nu ook ons, Bertram en Sjoukje. 

Karin heeft haar ruim 5 jaar geleden geadopteerd als pup, ze heeft Desi opgevoed tot een lieve, makkelijke en gehoorzame jonge dame.

Toen het voor Karin door omstandigheden  onmogelijk werd om genoeg tijd met haar door te brengen en Desi last leek te krijgen van het teveel alleen zijn, moest Karin, puur in het belang van Desi het moelijke besluit nemen een nieuw thuis voor Desi te gaan zoeken. Zo kwam ze bij Sandra. 

Wij moesten in het jaar 2018 afscheid nemen van onze kat en honden (als laatste in augustus van een engelse stafford). Het gemis werd niet minder maar groter. Bertram melde zich via Facebook aan bij een site voor Staffies en kwam zo in contact met Sandra. Het idee dat we een hond een tweede kans op geluk en een nieuw thuis mochten geven, sprak ons erg aan. 

We spraken uitvoerig met Sandra, ze was op de hoogte van ons verhaal, onze gezinssamenstelling, en onze wens om weer een hondje te hebben. Ze vertelde ons over Desi en dat ze dacht dat juist dit hondje goed bij ons zou passen.

We werden met Karin in contact gebracht en dit heeft geleid tot onze eerste ontmoeting met Desi, in haar eigen huis en omgeving. Dit is een moment dat we nooit zullen vergeten. De deur van de woonkamer ging open en we waren op slag verliefd. Ze was in het echt nog mooier dan op de foto, en zo enthousiast en lief, bijna alsof ze voelde dat er iets belangrijks stond te gebeuren. We hebben Desi leren kennen in haar thuissituatie maar zijn ook een eind met haar gaan wandelen zodat we ook zagen dat ze buiten zonder problemen niet aangelijnd kon lopen, gehoorzaam was en goed omging met andere honden. We gingen weer naar huis met een knoop in onze maag, we konden alleen maar hopen dat Karin ons haar Desi zou willen toevertrouwen, want wij wisten vanaf de allereerste ontmoeting heel zeker dat we Desi heel graag wilden verwelkomen in ons gezin. 

Sinds iets meer dan een maand woont Desi nu bij ons, we hebben in die tijd nog regelmatig contact gehad met Karin, voor vragen, om haar te laten weten dat het goed ging met Desi, maar ook vanwege de officiële afwikkeling, de overdracht van formulieren. Er is niets geweest rondom Desi dat ons verrast heeft, niet in haar gedrag en ook niet voor wat betreft haar gezondheid. Ze is een verrijking van ons gezin door de huiselijkheid en gezelligheid die ze brengt. Ze is een hondje waarmee we vol trots gaan wandelen en dat zich makkelijk aanpast aan alle dingen in ons leven. We noemen haar elke dag “ons lot uit de loterij”, we hadden haar zelf niet beter op kunnen voeden. Vanaf dag 1 willen we haar niet meer missen. 

Hopelijk maakt ons verhaal dat anderen het ook aandurven een hond een tweede kans op geluk te geven, de stap te wagen. 

Karin en Sandra, BEDANKT!

________________________________________________________________________________________________

2018                                                      3 reacties

 ____________________________________________________________________________________________________________________________

Noukie

September 2018

Noukie stond op de website Herplaatsing Staffords. Wat een schatje, meteen gebeld. Na een goed gesprek van zeker halfuur zou er contact gelegd worden met eigenaar van Noukie binnen no time. De eigenaresse meteen gebeld en we hadden een erg goed gesprek wat positief was van beide kanten.  Het contact was gelegd, ik woon in Friesland en Noukie in Almere. Al vrij gauw hebben we afspraken gemaakt dat ze met Noukie naar Friesland zouden komen. 

Wat een heerlijk beestje, zo lief, gewoon een Engelse staff die zeer gemanierd is, echte  English Lady. Met de lieve familie afspraken gemaakt om 3 weken later Noukie hier te brengen want iedereen moest afscheid nemen in Almere van deze dame wat natuurlijk erg lastig en moeilijk proces is. 

De proefperiode van 4 weken werd gestart op zondag 15 juli 2018. De familie komt Noukie brengen, dit was een zware dag voor hen, hele lieve mensen en het was een aandoenlijk afscheid met Noukie. Ik wenste ze al het beste en sterkte, we zullen goed voor haar zorgen en haar een geweldige plek in onze omgeving en hart geven!!

De eerste uren was Noukie erg onrustig en we hebben haar even gelaten. Toen is ze bij mijn zoon Rafael gaan liggen. Bij elk geluid veerde ze op en ging ze bij de voordeur kijken. Rond het middaguur even wandelen met Noukie, want het is een vreemde omgeving. We hebben alles bekeken en de boten vind ze erg interessant. Na een flinke wandeling ploft ze op haar dekentje op de bank naast Rafael neer en kwispelt en is vrolijk. Elk geluid is nieuw. We geven haar veel aandacht geven, het is even een moeilijke periode voor Nookie Cookie 😉. 

In de loop van de dag ging het wel een beetje beter. Ze heeft lekker gespeeld met de bal voor het huis op het grasveld. Dat deed ze super met mijn zoon. Noukie heeft haar plekje gevonden op de bank tussen ons in, stijf tegen Rafael aan. ‘s-avonds laat nog gezamelijke wandeling. In de nacht heeft ze heerlijk op haar plekje gelegen dus geen problemen in de nacht.

De ochtend daarna stond ze vrolijk kwispelend te wachten, goedemorgen Noukie! Kwispel,kwispel. Wow!, dag ochtendhumeur, 😜 koffie gezet en meteen met Noukie er op uit. Het  gaat super. Het laatste stukje mag ze los, gewoon aan de haven, een doodlopend stukje prive terein. Inmiddels was Rafael ook al wakker en heeft Noukie eten gegeven, ze zat op de stoel als een koningin. Dinsdag voor eerst 2 uurtjes alleen thuis, ze ligt lekker op de bank en lag er nog steeds toen ze de deur hoorde. Ze kwam meteen vrolijk aan lopen, ze is ook nog een beetje op zoek naar haar baasje. Ze heeft wederom een goede nacht, het gaat echt super.   

Week 2, Noukie trekt zich stelselmatig terug in tuin onder de boom en we halen haar steeds aan. Het is duidelijk dat ze,haar familie toch een beetje mist. Noukie luistert uitmuntend. Ook hebben we Noukie regelmatig los. Dat vindt ze prettiger dan aan de riem en wij wonen vrij rustig en kan is ze ook los, dit is geen probleem.

Week 3 en 4, Noukie begint haar draai echt te vinden, het zijn erg warme dagen en Noukie eet minder. Het is ook waanzinnig warm. Zelfgemaakte hondenijsjes vindt ze heerlijk. Bekertje half vol met water, 2 koekjes erin en in de vriezer, Dit werkt prima.  

Ze trekt erg naar mijn zoon van 14 jaar. Wandelen, in de trein, in de bus, Noukie vindt alles wel interessant. Ze kwispelt vrolijk en is gek op haar bal. Wat een geweldig beestje, we zijn superblij met Noukie. Deze maand is omgevlogen, tuurlijk is het af en toe lastig voor Noukie geweest en we merkten duidelijk dat ze haar omgeving mistte. Maar de volle aandacht van mijn zoon en mijzelf en dat er altijd iemand thuis is heeft Noukie wel geholpen. Zeker de eerste dagen, en wil nogmaals zowel de familie in Almere bedanken en Sandra van Herplaatsing Staffords voor een goede overgang en duidelijke comunicatie.

We hebben absoluut geen spijt om geen puppy te halen en te kiezen voor een herplaatsing. Wat een geweldige Stafford! 

Bedankt, we zullen goed voor Noukie zorgen en ze heeft geweldig plekje bij ons. 

Groetjes,

Dennis, Rafael en Noukie🐾

Noukie is overleden in december 2023

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Aick

Juli 2018

Aick

Inmiddels is Aick al weer een half jaar bij ons en niet meer weg te denken. Na het overlijden van onze twee staffords en twee katten hadden we zoiets van, nee geen hond meer. Kat is makkelijk, dus een kitten was welkom. Maar een kat is geen hond en dan sluipt toch het verlangen naar een grote vriend er in. Onze dochter zeurde en wij bleven nee zeggen. Toch op internet stiekem kijken of er niet een zielige stafford in het asiel zat. Pup nee, hoe leuk ook maar als we dan weer voor een hond zouden gaan zal het een volwassen hond zijn. Omdat wij lid waren toendertijd van de rasvereniging, wist ik dat er binnen de vereniging een herplaatsing bestond. Op facebook snel gevonden. Zag het bericht over Aick en waren gelijk verkocht. Het moest zo zijn want de klik met de eigenaren was er gelijk, wij blij met deze fantastisch opgevoede staff en zij blij met ons! Aick heeft helemaal zijn plek gevonden hier, in onze tuin is hij de directeur, gras is nu zand en meneer heeft met deze hitte zelfs een zwembadje! Kortom hij heeft ons als nieuwe baasjes compleet ingepakt! Aick rules 😃.

Martin en Christel

____________________________________________________________________________________________________________________________

Eva

Juli 2018

Toen wij 8 jaar geleden besloten om een hond te nemen, kwamen wij een engelse stafford van 6 jaar tegen die qua karakter precies had wat wij wilden. Trouw, knuffelig, rustig maar ook energiek op zijn tijd, maar vooral goudeerlijk. Na 7 bijzonder mooie jaren hebben we afscheid moeten nemen van haar. Zij heeft de geboorte en de eerste jaren van ons dochtertje ook meegemaakt. Wij zijn verliefd geworden op de engelse stafford, mede doordat ze zo goed passen binnen een gezin.

Toen we een aantal maanden geleden Eva zagen staan op de fb van Sandra, waren we opslag verliefd. Ook vooral hoe zij toen omschreven werd.Na een aantal berichten, telefoongesprekken en kennismaking, hebben we besloten om haar een gouden mandje te bieden.

De eerste dagen moesten we wel wennen aan elkaar en beter leren kennen. Ze was netjes opgevoed maar de laatste tijd door drukte niet meer de aandacht gekregen die ze nodig had. Maar inmiddels is Eva omgedoopt tot Nova en doet ze het super goed. Ze is grootste vriendinnen met ons dochtertje en we zijn zelfs al lekker op vakantie geweest. Ze heeft een enorm aanpassingsvermogen en geduld. Het is alsof ze al jaren bij ons is.

Ze vind onze tuin helemaal geweldig en is dan ook de hele dag buiten. Lekker wandelen in het bos en spelen met balletjes daar wordt ze blij van.

Gr van ons allemaal
Erik en Inge

______________________________________________________________________________________________________________________________

2017                                                       3 reacties

______________________________________________________________________________________________________________________________

Kimbo

September 2017 

Kimba, Kimbo.

Het heeft echt zo moeten zijn! 

Na het verlies van onze eerste Amerikaanse Stafford, Marissa, komt al heel snel Kimba bij ons wonen. Kimba is op dat moment 3 jaar oud. Een hele energieke, vrolijke, maar vooral de allerliefste stafforddame die je je maar kan wensen. Ze was gek op ons en vooral op onze kinderen. We hebben 8 jaar van haar mogen genieten. 5 Juli is ze helaas in haar slaap overleden. 

De pijn en verdiet waren enorm, vooral bij onze dochters van 11 en 9 jaar oud. Het gemis van een hond in huis is zo groot dat we al snel alle vier klaar zijn voor een nieuwe vriend. Uiteraard gaan we weer op zoek naar een Amerikaanse Stafford.

Zo komen we op de site van Sandra uit!  We lezen de verhalen en kijken naar de foto’s van deze stuk voor stuk mooie honden. Maar daar staat hij dan…… Kimbo❤️ Hoe is het mogelijk!! Maar een letter verschil. Na 100x zijn verhaal te hebben gelezen wisten we eigenlijk zeker dat dit hem ging worden!

Het contact met Sandra was snel gemaakt, Kimbo woonde maar op een half uurtje rijden bij ons vandaan. We kregen het telefoonnummer van zijn eigenaar en de eerste afspraak was snel gemaakt! Na de eerste ontmoeting bij Kimbo thuis waren we helemaal verkocht. Ook het bezoek van Kimbo bij ons thuis verliep prima!

In onze zomervakantie komt Kimbo dan 4 weken op proef! Na de eerste avond wisten we al dat dit onze nieuwe vriend voor het leven zou zijn!! Respect voor zijn vorige eigenaar die Kimbo zo goed opgevoed heeft. Het is een voorbeeldige hond. 

Nu zijn we bijna 2 maanden verder en het gaat nog steeds super! Kimbo is een super lieve, blije en energieke hond! Dol op ons en onze kinderen en wij nog steeds op hem. Het is heerlijk om weer een hond in huis te hebben. Lekker wandelden door de bossen en ’s avonds knuffelen voor de tv. Heerlijk!!! 

Voor iedereen die erover nadenkt een hond te nemen, overweeg de keuze voor herplaatsing, en kijk op de site van Sandra! Als de juiste klik er is, krijg je er zoveel liefde van terug.

Wij kunnen Kimbo in ieder geval niet meer missen!! 

Groetjes Mark,Suus,Kiki,Nanou

En een hele dikke knuf van Kimbo

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Storm

September 2017

Na maanden van hondenrassenonderzoek op het internet, overwegingen met mezelf en mijn vriendin en de bijbehorende gesprekken, heb ik begin 2016 contact gelegd met Sandra. Na wat bezoekjes bij andere herplaatsers had ik op vaderdag 2016 afspraak met Storm en zijn baasje. Ik wist al dat Storm wat issues had, maar Storm en ik keken elkaar aan en ik voelde meteen; dit is hem. Het was pijnlijk Storm te scheiden van zijn baasje, maar het was volgens haar het beste. Voornemens Storm een nieuw veilig en gezellig huis te geven begonnen we aan ons avontuur dat op het moment dat ik dit schrijf, exact één jaar duurt. Een jaar dat letterlijk niet geheel vlekkeloos verlopen is. 

Na de paar dagen / week van de eerste onstuimigheid werd de onzekerheid van Storm goed zichtbaar. Kort samengevat reageerde hij ook bij mij erg agressief op andere honden was hij ‘bang’ voor mensen aan de eetkamertafel en voor geluiden met daarin veel energie. Dus spelende kinderen, voetballen, harde stemmen en lachen. Maar ook voor kloppen, stuiteren, tikken, deuren die open waaien door de wind. Dit terwijl hij kinderen, voetballen en lachen en spelen juist leuk vindt en stuiteren, tikken en deuren natuurlijk op zichzelf helemaal niet eng. Het ging echt om het geluid. Maar onder het mom ‘Facing Your Fears’ hebben we deze zaken juist opgezocht en aan al het negatieve gewoon geen aandacht gegeven. 

Uiteindelijk heeft het een half jaar geduurd. Van de genoemde dingen is hij nog steeds geen fan, maar het enge is er grotendeels af. Wat betreft de agressie naar andere honden dat was binnen een paar weken grotendeels voorbij. Storm loopt vaak los met mij door de buurt waarbij hij tot het commando ‘vrij’ strak naast mij loopt. Zijn vorige baasje heeft hem super goed opgevoed leren en luisteren, echt mijn complimenten daarvoor. Storm en ik zijn altijd samen. Op het werk houdt hij zich rustig als er klanten op bezoek komen. In het weekend gaat hij mee op visite. Hij rent mee naast de fiets of voor het skateboard. Hij speelt uren in het bos met takken en in het hoge gras. In één jaar zijn we ons allemaal erg gaan hechten aan Storm en Storm aan ons. We zouden elkaar dan ook niet meer kunnen missen. Storm is echt een bijzondere hond en we zijn elke dag dankbaar dat hij er is. 

Aan iedereen die een herplaatsing overweegt wil ik zeggen; denk er goed over na, want als het nieuwe eraf is, kan het zijn dat er behoorlijk wat tijd nodig is om alle puzzelstukjes goed op zijn plaats te laten vallen. Neem dit er geduldig bij, want wanneer al dit spreekwoordelijke stof dan uiteindelijk is neergedwarreld ontpopt zich, net als bij mij en Storm, een unieke en ijzersterke band van vertrouwen die een heel hondenleven duurt.

groet, Mark

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Homie

Juli 2017

Beste mede liefhebbers van Staffords, 

Zo’n 7 jaar geleden waren mij man en ik op zoek naar een leuk hondje om toe te voegen aan ons leven. Na veel nagedacht te hebben en veel opties te hebben bekeken kwamen we er op uit dat wij een hondje wilde opvangen via herplaatsingen maar ja dan nog wat voor ras. 

Uit eindelijk voor de Engelse Stafford gekozen. Toen kwamen we al snel bij Sandra terecht, we hebben toen aangegeven dat  we er eventueel ook wel 2 zouden willen nemen.  Het duurde niet lang of Sandra had inderdaad twee lieve Staffords. Een broer en zus, het is nu al weer 7 jaar later en we zijn nog steeds ontzettend blij met de Staffords die wij toen een nieuw huis hebben kunnen bieden. Jammer genoeg is in 2015 de reu overleden. 

Ondertussen waren er ook twee kindjes geboren dus die weten niet anders dan dat er twee hondjes waren. Toen de reu overleed hebben we het eerst laten bezinken, het was toch wel iets dat zo’n lieve hond dat uit je leven gaat.

Maar in het jaar 2017 hadden mijn man en ik zoiets van, we willen er toch wel weer een kameraadje bij voor de teef die we hadden en voor de kinderen en natuurlijk ook voor ons zelf. Doordat ons teefje ondertussen al weer 14 is, wilden we ook graag weer een hondje erbij hebben voordat zij zou sterven zodat er voor de kindjes altijd een hondje is omdat ze niet anders gewend zijn. 

We hebben toen weer met Sandra contact op genomen. Zij vroeg of we een stukje wilde schrijven over de huidige situatie bij ons thuis zodat zij weer kon zoeken naar een geschikte match. Ondertussen kwam Homie op de Facebook pagina voorbij. Toen ik zijn foto zag dacht ik, hé die lijkt op onze teef, precies dezelfde kleur en uitstraling(alleen is ons teefje nu grijs haha) Ik heb toen Sandra een berichtje gestuurd of Homie eventueel een geschikte match was voor ons. Sandra stuurde meteen een berichtje dat ze niet aan ons had gedacht omdat hij niet met katten kan en wij een kater hebben en omdat hij andere honden soms niet zo mag en wij natuurlijk al een teefje hebben lopen.

Toch heeft zij ons nog wat meer informatie gestuurd over Homie. Na veel overleg hier thuis en nog wat extra informatie van de toen huidige eigenaar hebben we toen besloten om toch eens een kijkje te gaan nemen bij Homie. Homie is op dit moment 5 jaar oud, dus al een leuke drukke puber. De leeftijd hadden wij niet echt moeite mee elke hond verdient een tweede kans vonden wij en dan maakt leeftijd niet uit. Omdat wij natuurlijk al twee kinderen hebben vonden wij wel belangrijk dat Homie normaal met hen om zou gaan. Ook omdat hij die vanuit zijn huidige situatie niet kenden. Wij hebben toen eerst telefonisch contact gehad met toen de huidige eigenaar om nog wat informatie uit te wisselen en om elkaar wat beter te leren kennen. 

Dit klikte goed en hebben besloten om toen eerst kennis te maken met Homie om te kijken hoe hij op ons reageerde en vooral op de kinderen. Doordat Homie toen op een tijdelijke opvangplek zat (vrouwelijk eigenaar bleek allergisch, daarom moest Homie ook weg) hebben wij daar Homie bezocht samen met zijn toen huidige eigenaar. Wat was hij een drukke, gezellige lieve hond. Er zat geen kwaad in en ook niet naar de kinderen toe, hij was alleen heel erg enthousiast. Willem( de toen huidige eigenaar) gaf toen aan dat hij dit enthousiaste gedrag eigenlijk altijd heeft als hij je begroet maar het was voor Homie wel veel omdat hij natuurlijk toen Willem weer zag en dan ook nog eens twee nieuwe gezichten en twee kindjes( van 3 en 1 jaar). 

Wij hebben daar een tijdje gezeten en gepraat. Normaal is het dan de bedoeling dat Homie dan samen met Willem bij ons kwam kijken hoe de situatie hier was en of het klikte met ons teefje. Maar omdat hij al op een andere plek werd opgevangen hebben wij toen besloten dat zij hier zouden komen met Homie en te kijken hoe hij reageerde om Doenja (ons teefje) en daarna te kijken of Homie meteen hier voor een weekend zou blijven.

Doordat wij bij een park wonen die aan het bos grenst hadden wij besloten dat Willem samen met Homie gewoon naar ons park zou komen en bij het park zou wachten. Wij kwamen dan samen met de kinderen en ons teefje naar de voorkant van ons park zodat de honden elkaar op een “neutraal” terrein konden ontmoeten. Homie was zo druk van de autorit en ook vanwege het herzien van Willem dat hij totaal geen interesse had in Doenja. Hij was enorm druk en enthousiast. 

Wij hebben toen besloten om maar een rondje te gaan lopen in het bos dat hij misschien wat rustiger zou worden. Met de kleine wandeling die we hadden, had Homie totaal geen aandacht voor  Doenja en Doenja had totaal geen interesse in Homie (waarschijnlijk omdat hij zo druk was). Wij zijn toen met zijn allen naar ons huis gegaan en hebben Doenja gewoon los gelaten in huis en Homie ook wel  onder toezicht van ons. Homie was toen wat rustiger en had ineens in de gaten dat er ook een andere hond was. Hij moest zich toen natuurlijk wel even bewijzen en klom letterlijk boven op Doenja. Dit werd natuurlijk niet geaccepteerd en zij liet dit duidelijk aan Homie weten. Niet veel later zijn Willem en vriendin weg gegaan, dit vond Homie maar raar en keek steeds naar de voordeur om te kijken of ze weer terug kwamen. Hij ging ook steeds naar Doenja toe en probeerde steeds op haar te springen. Wij hebben toen uit veiligheid van onze kinderen en voor de honden besloten Doenja even tijdelijk in de bench te doen ( is zij gewend en vindt dit ook helemaal niet erg want dat ligt zij eigenlijk de meeste tijd van de dag). 

Homie kon nu even rustig alles bekijken. Oke rustig, hahaha hij was nog steeds vrij druk. Toen de kinderen later op bed lagen hebben we Doenja weer vrij gedaan en ging Homie en een stuk rustiger met Doenja overweg. Gelukkig was hij een ook stuk rustiger geworden.

Gelukkig verliep de eerste dag goed en eerste nacht ook. We durfden toen het weekend wel aan. Veel aandacht gegeven aan elkaar maar ook individueel. Wij hebben toen meteen weer contact gehad met Willem dat alles goed verliep, soms wat kleine dingen wat we makkelijk konden corrigeren. En dat wij het wel aandurfden om meteen de 4 weken proef met hem in te gaan.

We hebben wat strubbelingen gehad met Homie zoals het heftige getrek aan de riem. Het op alles reageren wat hij buiten ziet en dan helemaal gek wordt maar ook de andere honden die bij ons in de buurt wonen en dat zijn er nog al wat. 

Gelukkig gaat nu alles erg goed wij hebben Homie nu zo’n 2.5 maand en hij is erg veranderd. In het begin was hij heel druk en erg enthousiast. Hij kan dit soms nog wel hebben maar dan vaak  als hij je weer opnieuw  ziet zoals als je ’s morgens uit de slaapkamer komt of als je weer thuis komt. We hebben hem gelukkig ook kunnen leren dat hij niet heel erg moet trekken aan de lijn, dit doet hij overig nog steeds wel eens maar is goed te corrigeren. Hij luistert verder erg goed. Hij is super nu met Doenja, hij accepteert haar en accepteert dat Doenja boven hem staat qua rangorde. Ze spelen samen in het bos en trekken samen dode bomen uit de grond.

Hij gaat ook heel goed met de kinderen overweg. De kinderen kunnen veel met hem doen maar respecteren hem ook. Ze zijn echt gek op elkaar. 

Wij zijn blij dat wij aan dit avontuur zijn begonnen en kunnen een leven zonder Homie niet meer indenken. Hij hoort echt bij ons gezin. 

Groetjes Alfons en Anne

                De kinderen

Poot van Doenja en Homie

____________________________________________________________________________________________________________________________

2016                                                        2 REACTIES

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Shadow

Heel blij zijn wij dat de nieuwe mand voor Shadow bij ons mag staan. Het is een hele lieve flinke jongen die ons aardig bezig houdt, maar alleen maar positief!
Nadat wij hem een maandje op proef hadden, zijn wij blij dat we voor Shadow mogen zorgen. Samen met zijn bazinnetje zijn we heel prettig tot dit besluit gekomen. Natuurlijk houden we contact en zijn de foto's zo verstuurd!
Sandra bedankt voor de bemiddeling!
Een stevige poot van Shadow en de groeten van zijn nieuwe baasjes Twan & Gitta

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Molly

Molly 

In juli 2015 moesten we helaas besluiten onze Bull Terriër Rainha te laten inslapen, ze is 14,5 geworden. Het was stil in huis maar we konden ook genieten van de momenten waarbij we geen rekening hoefden te houden met onze bejaarde hond. Toch begon het al snel weer te kriebelen en ook onze kinderen misten hun maatje heel erg, ze zijn 6 en 10 dus hun hele leven was er een hond in huis.

Langzaam begon ik rond te kijken en toen ik op een gegeven moment een mooie hond in het asiel zag ging ook Peter overstag. We gingen weer op zoek naar een hond, een maatje maar waar begin je dan?  Vrij snel waren we er al uit dat we geen pup wilden, onze vorige hond kwam ook pas bij ons toen ze 1 was, we hebben haar weg gehaald uit een vervelende situatie. Peter gaf eigenlijk al vrij snel aan dat hij graag weer een Engelse Stafford wilde, hij was bekend met dit ras. Zo kwam ik via internet uit op de site van Sandra; wat een prachtige honden kwamen hier voorbij, elk met hun eigen verhaal en wat mooi dat mensen elkaar via deze site weten te vinden. Al snel heb ik contact gelegd met Sandra en ons verhaal gedaan, mooi om te zien hoe kritisch Sandra kan zijn, alles in het belang van de dieren!

Na een paar reacties en zelf een keer gebeld te hebben met baasjes van één van de honden op de site benaderde Sandra ons over een hond uit een gezin die een nieuw baasje zocht, het gezin was dol op hun hond maar helaas ging het niet meer met de hond die ze al hadden. Een voorwaarde voor hun was dat de hond geplaatst zou worden bij een gezin met kinderen want daar was deze hond dol op. Dat klonk ons als muziek in de oren. Al snel kregen wij een mail doorgestuurd met het verhaal van deze Molly en haar foto’s… we waren direct enthousiast want wat een lief dier leek het uit de omschrijving! 

Vrij snel hebben we met de baasjes van Molly gebeld om haar verhaal te horen en ook onze kant toe te lichten, het hoe en waarom weer een hond en hoe ons dagelijks leven eruit ziet en hoe dat er uit zou zien met weer een hond. Nadat we dit gesprek even op ons hebben laten inwerken aan beide kanten is er snel weer contact gelegd: we mochten komen kennismaken met Molly en haar baasjes! Wat spannend en ook het moment om onze kinderen in te lichten dat we toch besloten hebben dat er weer een hond in ons gezin zou komen. Iedereen was blij met het nieuws dat we weer op zoek gingen naar een lieve huisgenoot. 

De dag dat we Molly voor het eerst zouden gaan ontmoeten brak aan, vol spanning reden wij naar het zuiden toe, toch een rit van bijna 2 uur. Gespannen om wat we zouden aantreffen maar ook gespannen omdat je toch benieuwd bent hoe een ander naar jou en je gezin kijkt. Toen we aankwamen en aanbelden was het al snel duidelijk dat het baasje van Molly niet had overdreven toen ze Molly als zeer enthousiast had omschreven. Toen we binnen waren stuiterde ze de kamer door van dolenthousiasme, ze wist van blijheid niet wat ze moest doen en wist alle aandacht voor zichzelf op te eisen. Gelukkig was er ook tijd om kennis te maken met de baasjes en met elkaar te spreken over hoe ze met haar omgingen en hoe wij over honden denken. We voelden ons snel op ons gemak bij deze gastvrije baasjes en hun kinderen, ook onze kinderen zaten binnen de kortste keren op de vloer een spelletje te doen en onze jongste wees Molly direct haar plaats als ze probeerde om in de buurt te komen, dat zag er goed uit! 

Na een paar koppen koffie en thee zijn we weer richting de Achterhoek gereden met een goede, positieve indruk van Molly en haar baasjes. Dit is een vrolijke, lieve, enthousiaste hond met baasjes die heel veel voor haar over hebben.  “waarom dan toch een ander baasje? “ vraag je je dan af. Er was al een hond in het gezin toen Molly hier als pup bij kwam, dit leek eerst goed te gaan maar helaas ging het nu constant mis en zaten de twee elkaar in de haren. Dit ging van kwaad tot erger en nu was het zover dat de baasjes niet meer met Molly gingen wandelen omdat ze zo sterk reageerde op andere honden en ook de andere hond in huis met regelmaat probeerde te grijpen, deze twee konden dus echt niet meer samen en daarom werd het tijd dat Molly ging verhuizen. Wat ons betreft naar ons maar om niet te impulsief te reageren hebben we een aantal dagen geen contact gehad zodat beide partijen alles even konden laten bezinken. 

Na een paar dagen werden we gebeld en hebben we gezamenlijk besloten dat Molly 4 weken bij ons ging proeflogeren, iedereen had er een goed gevoel over en de afstand is eigenlijk te groot om een paar keer heen en weer kennis te maken. Omdat de baasjes het liefst Molly wilden zien bij ons thuis als ze al was gewend hebben we besloten om Molly op te halen bij haar baasjes en dat de baasjes dan na die  4 weken bij ons thuis zouden komen voor de overdracht zodat ze haar konden zien in haar nieuwe omgeving. We hebben Sandra ingelicht, nog wat mitsen en maren besproken maar het ging door!

Weer zijn we met het hele gezin in de auto gestapt naar Brabant en weer troffen we een dolblije Molly aan, niet wetende dat ze met ons mee zou gaan. Na het afscheid door haar baasjes en hun kids zijn we de auto ingestapt met Mollly. Omdat we zo ver moesten rijden en ze ons natuurlijk amper kende zijn we halverwege bij een recreatieplas even gestopt en hebben we ons eerste wandelingetje samen gemaakt, wat een apart gevoel was dat voor ons allemaal maar het voelde direct goed! Hierna snel door naar huis voor de eerste weken samen. 

Molly overtrof al onze verwachtingen, ze paste direct in ons huishouden en luisterde vrijwel direct goed. Wat een leergierige en slimme hond en wat zagen we haar genieten van alle aandacht voor haarzelf. De eerste week sprong ze een gat van blijheid in mijn shirt toen ik de riem pakte voor een wandeling! We zijn gelijk met haar aan de slag gegaan en hebben een mooi ritme van wandelingen en rust opgebouwd. Ze pakte dit snel op en liep heel netjes aan de lijn. Ook luisterde ze direct naar de kinderen als die haar naar haar mand toe stuurden. Ook het enthousiaste gedrag als er mensen komen veranderde snel, we gaven ons bezoek ook de opdracht om haar geen aandacht te geven zolang ze zo druk was, pas als ze rustig was mochten ze haar aaien en dus belonen. Dit had Molly snel in de gaten en al na de eerste week hier was ons duidelijk waarom haar stamboomnaam Clever is, want clever is ze!             

We zijn met haar gaan wandelen, fietsen en ook het dorp in geweest zodat Molly weer went aan allerlei situaties. Hierbij kom je natuurlijk ook andere honden tegen en daar reageert ze heel wisselend op maar je kan zien dat het geen agressie is als ze reageert op een ander hond maar vooral onzekerheid. We gaan hier mee aan de slag maar ze hoeft natuurlijk ook niet met iedereen dikke maatjes te zijn!

In de de laatste week van 2015 zijn de baasjes hier thuis komen kijken en gelukkig pakte dit goed uit, ze waren echt overtuigd dat Molly op haar plek is bij ons en tot onze grote opluchting is de overdracht getekend en zijn de papieren overgedragen, Molly is van ons!! 

Dolblij zijn we met haar en we kijken uit naar alle mooie jaren die voor ons liggen met deze lieve prachtige hond binnen ons gezin. De manier hoe dit allemaal is verlopen is heel prettig gegaan en ik deel dan ook graag ons verhaal in de hoop dat meer mensen die de keus maken voor een hond of juist moeten besluiten om hun hond weg te doen bekend worden met de mogelijkheid van herplaatsing. Je helpt er twee kanten mee en niet in de laatste plaats de hond zelf! 

Wij willen Sandra bedanken voor haar bemiddeling tussen ons en het gezin waar Molly vandaan komt maar ook dit gezin bedanken voor hun vertrouwen in ons. Wij zullen er alles aan doen om samen met Molly een hele fijne toekomst tegemoet te gaan, we genieten elke dag van haar! 

Peter, Mirjam, Jazeah en Zechiël Latumaerissa  

____________________________________________________________________________________________________________________ ----_______

2015                                                          3 REACTIES

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Diessel

Juni 2015

Hoi Sandra.

Om te beginnen zijn we heel erg blij met je herplaatsing.

Je hebt hier 2 mensen gelukkig gemaakt, 2 mensen geholpen ( de vorige baasjes )  en Diessel een goed huis gegeven. Na het overlijden van onze laatste hond, waren we voor het eerst in 30 jaar "hondloos" we dachten dat het nu een mooie tijd was om verre reizen te maken en een even zonder hond te blijven. Nou de verre reizen bevielen goed maar hondloos absoluut  niet. 

Omdat we nog steeds lid waren van de club en dus ook steeds de herplaatsing honden zagen wisten we in elk geval een ding zeker, als we weer een hond nemen dan word het een herplaatshond. Op deze manier kunnen we de "oude " baasjes helpen en de hond een goed huis geven. 

Toen we de foto's en de beschrijving van Diessel zagen wisten we het eigenlijk meteen, dit is onze hond. 

Na contact met de "oude" baasjes en een proefperiode van 3 weken is Diessel bij ons gebleven. Inmiddels is Diessel helemaal geïntegreerd in ons huishouden het is net alsof het altijd zo geweest is. De naam Diessel zou eigenlijk vrijkont moeten zijn maar dat roept zo ongemakkelijk.

Er word gerend, gespeeld, gestoeid, in de zon gelegen en vooral op de bank bij ons op schoot geslapen.

Inmiddels heeft hij de sloot ook ontdekt, dus er word ook veel gebaggerd, want zwemmen is het niet echt, het gevolg is dat hij na dit ritueel ook gewassen moet worden, maar ook dit vind meneer heerlijk.

Kortom een zeer geslaagde herplaatsing, en zeer gelukkige nieuwe baasjes.

Groetjes

Rob, Astrid en Diessel de vrijkont.

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Diesel Power!

April 2015

Allereerst: Bedankt Sandra voor het bij elkaar brengen van 4 volwassenen en de hoofdrolspeler “Diesel”.

Eigenlijk zijn er twee afzonderlijke verhalen, die samen tot een heel goed einde komen!

Het eerste verhaal begint in Veldhoven, waar de 2 baasjes van Diesel een goede oplossing proberen te vinden om nieuwe baasjes te zoeken voor hun Engelse Rakker. Het andere verhaal begint eind december 2014 in Rotterdam. Hier wonen wij “Marco en Ellen” met onze bijna 4 jaar jonge zoontje Mick. Wij zijn dan al ruim een maand aan het rouwen om het plotseling overlijden van onze 14 jaar oude, trouwe en lieve Ziggy. Hier hebben wij heel veel verdriet van en nog steeds branden we elke avond een kaarsje bij zijn foto! Rust zacht lieve Ziggy!

Elke dag praten we met elkaar. We praten over ons verleden met Ziggy, wat een geweldige en unieke hond Ziggy was en halen dan mooie herinneringen op. Maar we beseffen ons ook steeds meer dat ons gezin niet meer compleet is. Maar dit is logisch! 14 jaar lang lief en leed gedeeld met onze lieve Ziggy!

We kijken dan ook steeds vaker naar de toekomst en krijgen steeds meer het besef wat Ziggy voor ons betekend heeft en wat een ander hond voor ons zou kunnen gaan betekenen!

Twee zielen, één gedachte……….zowel Ellen als ik hadden allebei stiekem gekeken op de Stafford Herplaatsing site van Sandra. U zult wel denken; is dat niet te vlug voor een nieuwe Engelse avontuur?? Dat mag u denken! Twee zielen, één gedachte…..zowel Ellen als ik waren nieuwsgierig geworden naar Diesel. We werden allebei heel happy van het verhaal en de foto’s van Diesel.

Op de site van ‘Matchmaker’ Sandra staan ook richtlijnen en adviezen voor de verdere procedure bij een herplaatsing. Maar dit alles begint met een belletje. Een belletje naar Sandra om haar ons verhaal te vertellen en onze interesse voor Diesel. Vervolgens vertelt Sandra ons verhaal weer door aan de baasjes van Diesel en zo wil het dus dat de4 bijrollen allen enthousiast zijn, maar de grote vraag is toch wel wat de hoofdrolspeler ‘Diesel’ ervan vindt? Dus eerst Rotterdam een bezoekje brengen naar Veldhoven! Gewapend met een lekker en groot bot zagen wij voor het eerst Diesel. Na ons besnuffeld te hebben, ging die lekker verder met het ontleden van zijn bot. Nadat we allen kennis gemaakt hadden met elkaar en elkaars verhalen hadden gehoord ( en tussendoor ook heerlijk veel enthousiaste kusjes van Diesel te hebben gehad), bleek al vrij snel dat alles en iedereen een goede klik met elkaar had.

De klik was er nog steeds toen Veldhoven bij ons in Rotterdam op bezoek was en Diesel al vrij snel heerlijk Chill op het kleed onder onze glazen salontafel languit lag.

Die week erna werd door beide partijen gebruikt om er heel goed over na te denken voordat de juiste beslissing genomen zou worden.

Deze week duurde voor ons eigenlijk 7 dagen té lang;) want wij wilden maar al te graag dat Diesel bij ons kwam voor een proefperiode.

Wij waren met Michael en Femke overeen gekomen dat de proefperiode een maand moest duren en als alles goed zou gaan dat Diesel dan daarna bij ons zou blijven.Zo gezegd, zo gedaan! Op 21 februari zijn we Diesel op gaan halen.Dit was een dag met 2 kanten; zo blij als dat wij waren, zo verdrietig waren Michael en Femke en hun 2 kids. Diesel liet alles een beetje over zich heen komen, alsof hij wist dat op deze manier, zijn baasjes niet nog verdrietiger werden. Na een emotioneel afscheid zijn we terug gereden naar Rotterdam. Onderweg is er niet veel gesproken, maar hebben we Diesel in alle rust het een plekkie proberen te geven. Vanaf het moment dat we thuis waren begon het wennen aan elkaar. En achteraf kunnen we zeggen; alle Staffords zijn het zelfde…..super lief, trouw, makkelijk en grote knuffelaars!

Diesel leerde van ons dat als we zijn eten aan het pakken waren dat hij netjes moest zitten op een afstandje en wachten totdat wij hem uitnodigden. Dit deed hij echt keurig! Ook mocht Diesel van ons op de bank, zodra het ’s avonds was en ons zoontje op bed lag. Zodra wij een kleed over de bank deden, zat Diesel al vol verwachting en enthousiast te wachten in zijn mand totdat wij hem uitnodigden op de bank! Hier konden we heerlijk met hem kroelen, liggend samen tv kijken en saampjes chillen. Hier kijken we, nog steeds, elke avond naar uit en Diesel ook!Eenmaal op de bank is Diesel snel in dromeland en ligt dan heerlijk te snurken!

’s Morgens als we dan beneden komen gaat Diesel als eerste van de bank af en het kleed wordt weer netjes opgeruimd! Wonderbaarlijk probeert Diesel, de rest van de dag, dan ook niet op de bank te komen, want hij weet; kleed eraf is NIET op de bank! Ook dit begrijpt Mr. Perfect meteen! Wat een discipline en gehoorzaamheid! Petje af voor Diesel!

Ook zijn manieren buiten aan de lijn zijn echt voortreffelijk! Keurig loopt hij strak naast of achter ons. Soms moeten we echt even naar beneden kijken of er nog wel een hond aan de lijn zit! Zoals je begrijpt vinden we het dan ook heerlijk om lekkere lange wandelingen met Diesel te maken. Af en toe tracht baasje een poging te doen met hem te joggen,alleen de tong van baasje hangt sneller uit zijn mond dan die van Diesel;),  dus gaat baasje ook regelmatig een stuk fietsen met Diesel. Dit vindt Diesel ook erg leuk!

Nog een leuk moment is toen we voor het eerst Diesel los wilden doen op een mooi stuk grasveld. Ik ‘Packleader Marco’ vond het een leuk idee een tennisbal te gooien en Diesel werd hier meteen erg enthousiast van! Alleen het teruggeven van de bal, daar hadden we een verschil van mening over. Ik ben niet snel bang, maar in dit geval heb ik maar even mijn vrouw naar voren geduwd! En daar heb ik goed aan gedaan, want alles en iedereen is nog heel!  Hier moeten we dus nog ff aan werken….haha!

Met ons zoontje Mick gaat het ook erg goed samen. Diesel en Mick respecteren elkaar en laten elkaar in hun waarden.  Als Diesel in zijn mandje ligt weet Mick, dat hij Diesel met rust moet laten en Diesel echter weet dat Mick ook een ‘kleine’ packleader is en dat Mick altijd als eerste naar buiten gaat en ook als eerste weer naar binnen!  Diesel volgt. Mick is helemaal blij met zijn nieuwe maatje! Op school had hij aan de juffen en aan zijn vriendjes verteld; Diesel is onze nieuwe hond en hij is heeeeeeeel braaf en lief en hij kan heel goed kusjes geven!

Op dit moment is Diesel nu 5 weken bij ons. Door Diesel is ons gezin weer compleet en is ons leven weer helemaal in balans! We zijn dol gelukkig met Diesel!

Wij willen Michael en Femke dan ook heel hartelijk bedanken voor het vertrouwen in ons.

Maar ook Sandra, die op haar manier, de Staffords bij liefhebbende baasjes houdt, d.m.v. haar Herplaatsing site! Bedankt!

Staffies rule!  R.E.S.P.E.C.T. to all staffords!

Marco, Ellen, Mick en Diesel

___________________________________________________________________________________________________

Januari 2015

Nadat onze Rottweiler Satchmo in augustus overleed, waren we het er al snel over eens dat er een nieuwe hond moest komen. Een met het lef en de uitstraling van een Rottweiler, maar wel een maatje kleiner. We hebben een zoon van bijna  4 en Satchmo was eigenlijk een maatje te groot voor hem. Onze dierenarts adviseerde ons een Stafford. Hij is wel bevooroordeeld omdat hij er zelf ook 2 heeft. Maar na eens wat informatie opgedaan te hebben werden we al snel verliefd op dit ras. We wilden geen pup maar een hond uit de opvang of asiel, daar zitten zoveel honden die een gouden mandje verdienen.
Zo kwamen we bij Sandra’s site terecht. Waar we na het lezen van het profiel van Dirkje gelijk zoiets hadden van; dit is precies de hond die we zoeken. We hebben dan ook gelijk een mail gestuurd naar Sandra. Zij bracht ons in contact met de baasjes van Dirk. En al snel hadden we een ‘wandelafspraak.’ We zagen Dirk nu ‘live’ en we vonden hem helemaal te gek. Het weekend erna kwam hij bij ons logeren. En eigenlijk leek het alsof hij altijd bij ons was geweest. Hij rende door de tuin met voet- en tennisballen. Hij sliep naast de kat en met onze zoon was het liefde op het eerste gezicht. Voor ons was het al snel duidelijk; dit moest ons nieuwe gezinslid worden.
Mijn zoon vertelt aan iedereen die hij tegenkomt dat hij nu een nieuwe hond heeft die net zo groot en sterk is als de Hulk. Ze zijn dan ook altijd samen. De baasjes van Dirk hebben het er uiteraard heel moeilijk mee. Maar ik wil ze langs deze weg toch even bedanken voor de ontzettend goede opvoeding die Dirk heeft gehad.  Ik had het zelf echt niet beter gekund. Ook wil ik Sandra bedanken voor de goede begeleiding en haar goudeerlijke meningen. Iedere dag gaan we samen de honden van mijn moeder uitlaten. Een ervan is inmiddels zijn vriendinnetje. Al vindt hij de hond van mijn schoonzusje stiekem ook wel leuk. Ik had een heel mooi lichtblauw tuigje met led verlichting gekocht. Alleen waren we het over het ‘mooie’ ervan niet helemaal eens. Zodra we buiten waren ging meneer zitten en keek me aan van, hallo, ik heb een stamboom, je denkt toch zeker niet dat ik ga wandelen met zo’n stom lichtblauw tuigje om? Uiteindelijk begonnen we toch de wandeling, doordat het al begon te schemeren zou toch niemand hem zien. Maar je raadt het al, toen moesten de lampjes aan en begon het verhaal weer van voren af aan…We hopen nog vele jaren te genieten van Dirk, maar ik ben er vast van overtuigd dat dit zeker gaat lukken. Deze hond heeft zijn gouden mandje gevonden!

Mieke, Fabian en Eddy

______________________________________________________________________________________________________________________________

2014                                                                             2 REACTIES

______________________________________________________________________________________________________________________________

Lana

November 2014

Een nieuw leven voor Lana, 16 jaar lang hebben we altijd Staffordjes gehad. Een reutje als puppy en een half jaar later een teefje van twee jaar, geadopteerd via de fokker. Het echtpaar die haar had ging uit elkaar en er was geen tijd meer voor haar. We hebben ook dat hondje een prachtig leven bij ons kunnen geven. Maar helaas hebben Staffordjes niet het eeuwige leven, en wat is het een vreselijk gemist als ze er niet meer zijn. We hadden even de illusie dat we zonder konden, maar dat viel zwaar tegen.
Ook toen de Staffordjes nog in leven waren keken we vaak op Sandra’s Staffordsite en toen zeiden we al tegen elkaar:" Als we ooit weer een nieuw Staffordje willen, dan doen we dat via haar!" We hadden er een heel goed gevoel bij en na ons eerste telefoongesprek werd dat alleen maar bevestigd. Super betrokken en een goed herplaatsing concept. Eerst de baasjes bij elkaar kijken, want je wil graag zien waar je nieuwe Staffordje terecht komt en waar hij/zij vandaan komt. Dan proef logeren en dan een maandje op proef. Zo kun je goed ervaren hoe de klik is met je Staffordje. Tussendoor is Sandra heel betrokken over hoe het gaat. Via Sandra is Lana nu succesvol bij ons geplaatst. Lana heeft niet met een fotootje op de site gestaan, maar omdat ze precies wist wat het hondje nodig had, en wat wij in een  hondje zochten en konden bieden heeft Sandra tussen ons en de mensen die Lana wilde herplaatsen rechtstreeks bemiddeld.
Een afspraak was snel gemaakt, ook al was het niet bepaald om de hoek, maar dat hadden we graag voor haar over. Zo stonden de mensen van de herplaatsing er ook in. Alles voor het welzijn van het Staffordje!!!! Het was liefde op het eerste gezicht toen we Lana zagen. We zijn met haar gaan wandelen en hebben het uitgebreid over haar gehad, ons zelf en de reden van herplaatsing. Je wil graag de achtergrond weten, want als je zo'n Staffordje ziet die tegen je aankruipt en met twee kraaloogjes je hart verovert, ben je eigenlijk al om!!!!
De week erop kwamen ze bij ons thuis met Lana. We hebben een huis met een grote tuin en wonen midden in een natuurgebied. Echt wat ze voor het nieuwe leven voor Lana voor ogen hadden. We hebben nog steeds goed contact met elkaar. ( foto's, verhaaltjes).... Lana is bij ons herplaatst wegens omstandigheden, maar ze hebben zoveel van haar gehouden dat ze haar een beter leven, wat ze verdiend hebben willen geven. Dat vinden we heel dapper!! Je zal maar voor die keuze moeten staan..........
Lana is nu vier maanden bij ons en het is alsof ze hier altijd al geweest is. We hebben een cursus gehoorzaamheid met haar gedaan (ook al met zoveel jaar ervaring). Het versterkt de band en het vertrouwen. We zijn heel bij met Lana, ze is helemaal op haar plek.
We wensen alle herplaatsertjes zo'n goed leven toe, dat is wat ze verdienen en je krijgt onvoorwaardelijke liefde terug.
Groeten van Jacky en Martijn en een poot van Lana. 

____________________________________________________________________________________________________________________________

Max (Zorro)

Januari 2014
Beste Sandra,
We sturen u even een mail om te laten weten hoe het met ons en met Max (Zorro) gaat.
Het fenomeen ‘liefde op het eerste gezicht’ is nog steeds niet veranderd. Elke dag weer genieten we met volle teugen van dit lieve dier, onze vriend, onze Max. Niet alleen ons hart steelt hij maar ook die van vrienden en van familie. Het dominante gedrag hebben we inderdaad meegemaakt maar is corrigeerbaar en dat is wel heel fijn. Bekend was bij ons dat Max niet zo van andere honden hield en dat werd tijdens het uitlaten ook wel duidelijk. Zijn streken hadden we al snel door, eerst heel hard kwispelen maar dan ineens een snauw geven ‘kijk mij nou ik ben de baas’ en sluipen Ja dat kan Max als de beste, hahaha. Jammer voor Max dat het ene teefje wat hij wel leuk vindt hem niet leuk vindt. (Hond van Jan zijn ouders) Max zit vol energie en we fietsen dan ook zo af en toe met hem, dat is in Alkmaar niet altijd even makkelijk en vooral niet omdat Max erg reageert op het verkeer en ‘propjes’. Hij vindt afval bijster interessant(corrigeerbaar en gaat steeds beter) maar ook plastic tassen vindt hij leuk, duiven, katten en zijn grote rode boomerball. We hebben voor Max een nieuwe halsband en riem gekocht waardoor we veel prettiger met de hond lopen en hij ook zekerder op straat loopt zonder al te veel te trekken. Het was een groot feest toen hij het commando ‘zit’ had aangeleerd en wat hij nu dagelijks uitvoert, voordat we gaan wandelen en na het wandelen, moet hij dit doen. Verder hebben we ook nog een Senegal papegaai genaamd Maya dat gaat ook heel goed, het was voor beide even wennen maar ze laten elkaar met rust, Max laat Maya meer met rust dan andersom maar het gaat goed en tja Maya is en blijft een papegaaitje haha. Max de schoot hond ons knuffeldier maar ook die van vele anderen. We krijgen dagelijks zoveel leuke reacties op Max en dat doet ons zeer goed! Dat dit mogelijk is had ik nooit verwacht, Wat een geschenk!
Bedankt Sandra en Bedankt Jan

Wat anderen zeggen over Max:

Wij vinden Max een hele lieve sociale hond (hij was zelfs dol op zwarte Piet en dat kun je niet van iedereen zeggen).Hij ziet er blij uit. Hij luistert goed (eigenlijk steeds beter, ik zie verschil tussen de eerste en latere keren dat we hem gezien hebben). Hoewel het een enthousiaste hond is wordt hij best rustiger zeker thuis. Volgens mij heeft Max het bij jullie heel erg naar zijn zin en zijn jullie ook erg blij met Max. Liefs, Mam
(Anneke Lansen, moeder van Anna)

Max is een schat van een hond die nu van alle kanten uitstraalt dat hij een tweede kans heeft gekregen. Hij is blij, gelukkig en luistert prima!
(Anneke Wittebrood, moeder van Jan)

Mooi Beest! Super lief echt een schoothond. Wanneer komt hij weer(logeren)? Als je een keer een logeeradres nodig hebt, hij mag hier altijd komen logeren!
(Ingrid en Richard en Kees)

Is hij al 6???? Jeetje hij lijkt nog wel een jonge hond! Lieverd echt een vriendje en wat luistert hij toch goed naar jullie, knap hoor!
Maxje tot snel x Liefs,
Jorien(Vriendin van Anna en Jan)

______________________________________________________________________________________________________________________________

2011                                                                              4 REACTIES

______________________________________________________________________________________________________________________________

 Angel en Elaye

Oktober 2011

Hoi Sandra ,
hierbij het verhaaltje van Angel en Elaye .....
Zoals je weet is onze Tobias op 31 juli 2011 helaas na een gelukkig korte strijd (grieperig werd vocht achter zijn longen en zijn hartje kon het niet bolwerken) van ons heengegaan. Tobias is 22 november 2008 via jou bij ons herplaatst via hele lieve mensen, Jessica en Raymond waar Tobias weer tijdelijk terug was om herplaatst te worden, het was met ons meteen liefde op het 1e gezicht, met Gismo was het ff wennen geblazen want ja Gismo is een Sint Bernard en toen best wel onstuimig en in zijn ogen mega veel wijf. Maar na een rondje om klikte het ook tussen hen, hij heeft met Gismo en de rest van onze dierentuin een heel goed leven gehad, ging overal mee heen en was de baas in het plan hierzo. Dit heeft Gismo nu overgenomen.
Na Tobias zijn overlijden hadden wij zoiets van ff geen 2e hond erbij, eerst het overlijden van Tobias een plekje geven en dan zien we wel weer verder maar we wilden wanneer we er aan toe waren wel weer een herplaatser, mede omdat we vinden dat een hond een 2e of 3e kans moet krijgen. Nou dit pakte heel anders uit, Gismo kon haar plekje niet meer vinden en haar ei niet meer kwijt. Na rijp beraad hebben we contact met jou gezocht want je had niet echt iets van onze gading op de site staan, en de honden die we zagen vonden we toch te veel op Tobias lijken. Dus heeft Martijn jou gebeld, wij wilden weer een reu tussen de 4 en 6 jaar, je had een reu van 4 jaar Elaye , waar ook een teef van 7 Angel bij aanwezig was, het liefste wilde je ze samen plaatsen maar ging dit niet dan was er geen nood aan de man.
Wij wilden dolgraag bij ze gaan kijken en hebben gelijk gezegd Gismo beslist of alleen de reu of alle twee. We hebben contact gezocht met de eigenaar en gelijk een afspraak gemaakt. Het weekend van 10 september zijn we bij ze wezen kijken . De klik tussen de teven was super, meteen raak en de klik tussen Gismo en Elaye was er net als bij Tobias na een rondje om ook. Elaye was eerst heel beschermend tegenover Angel, logisch zij wonen samen maar Elaye trok steeds meer naar Gismo tijdens het rondje om en op het dakterras van Rudly en Doenja hebben de honden zichzelf heerlijk uit kunnen leven. Gismo had haar keuze gemaakt, dit worden mijn vriendjes Elaye en Angel. Wij hadden zoiets van of we er nu 2 of 3 moeten uitlaten, dit moet je niet gaan scheiden.
Het weekend erop, 17 september, heeft Rudly Elaye en Angel gebracht zodat ze een weekje op proef bij ons konden logeren, om te kijken hoe ze zich hier gedragen. Nou kan je zeggen Elaye en Angel hadden al heel snel hun plekje gevonden; op de bank naast mij. De week erna hadden we geregeld contact met Rudly die het heel moeilijk had, logisch natuurlijk want ja zo'n keuze maak je niet zomaar.
Wij hadden de beslissing al heel snel genomen, Elaye en Angel gaan hier niet meer weg, het uitlaten gaat super, vaak trio plassen en poepen, je ziet mensen soms lachend kijken, een Sint Bernard met 2 Engelse Staffords, geen gezicht, zelfs bij onze buurvrouw zijn ze al zeer geliefd, daar halen ze wanneer we de kliko wegbrengen een koekje.
We gingen er voor 1 en we kregen er 2 kanjers voor terug, Angel was al een knuffelkont, maar Elaye die in het begin heel druk was is d.m.v naast de fiets lopen en balletje gooien op het veldje een heel stuk rustiger geworden en ook een echte knuffelkont geworden.
Zoals jij weet is dit een zeer uitzonderlijke situatie, 2 teven die samen gaan, komt bijna niet voor, jij waarschuwde ons hier gelijk voor. Plus het feit dat wij 2 honden herplaatst kregen terwijl jij 1 hond herplaatst in een gezin waar al een hond aanwezig is.
Groetjes Martijn , Annette , Gismo , Angel en Elaye

______________________________________________________________________________________________________________________________

Destiny

Mei 2011
Hoi Sandra; nu dan toch eindelijk mijn verhaal over Destiny voor de lezers van je website. Eind 2010 heb ik je gemaild dat ik belangstelling had voor Destiny. Ik vond dat vreselijk spannend, want een jaar daarvoor heb ik mijn whippet van 12 jaar moeten herplaatsen i.v.m. drukke werkweken. Werken zit er nu niet meer in voor mij, dus ik begon weer aan een hond te denken. Maandenlang heb ik op websites gekeken en zitten dubben of ik een hond zou nemen. Ik was steeds aan het zoeken naar Whippets. Op een gegeven moment dacht ik bij mezelf: waarom weer een Whippet? Ik ben goed bij mezelf te rade gegaan wat ik wil in een hond en wat voor hond dan bij me zou passen.

Toen kwam ik bij staffords uit en ben ik gaan googelen op herplaatshonden; een puppy zag ik niet zitten. Al gauw kwam ik bij jouw website uit. Ik vond het een hele uitnodigende en warme site met hart voor de Stafford. Ik heb het een en ander goed doorgesproken met mijn zoon (14 jaar) en heb jou gemaild. In ons eerste telefoongesprek hebben we elkaar het hemd van het lijf gevraagd en heel eerlijk en open gesproken.

 Ik begon gelijk over Destiny. Toen ik haar verhaal las van de vorige eigenaar, had ik echt zoiets van: dat is ze!!!! Destiny zat al in tijdelijke opvang in Houten. Dus deze mensen gebeld en op naar Houten. En zenuwachtig dat ik was..... Het was ook nog zo'n lange rit; was ik helemaal niet gewend. Toen de voordeur werd geopend zag ik Destiny staan en we kwamen gelijk op elkaar af. Ik werd helemaal schoon gelikt van enthousiasme. Nou ja, eigenlijk was ik gewoon gelijk verkocht. Na een kop koffie zijn we even gaan wandelen in het park. Het was voor mij wel duidelijk dat Destiny en ik bij elkaar hoorden; ik zag het helemaal zitten. En die vlek rond d'r oog........dat was het hem ook hoor.

We hadden afgesproken dat we de proefperiode in zouden gaan in vogelvlucht i.v.m. de afstand. Dus een week later kwam Destiny bij ons. Het was inmiddels gaan sneeuwen, winter dus. Het stel van de tijdelijke opvang is niet lang gebleven, want ze vonden het best wel moeilijk om afscheid te nemen. Ze hadden de mand, voer en speeltjes en lekkere dingen allemaal meegenomen; heel lief. Na een klein uurtje wreef ik mezelf in de handen voor een lekkere lange wandeling in de sneeuw. Muts op, handschoenen aan en lopen maarrrrrrr. Nou niet dus. Nadat Destiny haar behoefte had gedaan, ging ze op het pad zitten. Ik begreep er niks van. Hup ,beetje trekken aan de riem en ze ging weer mee. Na een paar minuten ging ze er weer bij zitten. En opeens herinnerde ik mij dat ze hadden verteld dat Destiny niet van kou en regen hield. Toen ben ik gewoon weer naar huis gegaan. Wat een spanning allemaal.

De 1e nacht ging prima. Ze blafte een paar keer toen ze de buurtjes hoorde. Ik had haar gewoon beneden gelaten. De volgende ochtend lag ze heerlijk languit op de bank en kwam vol enthousiasme en kwispelend op me af. En natuurlijk werd ik weer helemaal schoon gelikt. Na een week van gladheid, niet mee willen voor een wandeling en veel getrek aan de riem, was ik het ff zat. Dus deed ik haar voor het eerst van de riem af, tegen het advies in. Maar ik had gewoon pijn in mijn arm van het trekken. Er was mij ook wel verteld dat ze niet echt aan de riem was gewend. Op oudejaarsdag heb ik op me opgegeven voor de hondencursus in een dorp verderop om te kijken of ik dat trekken van Destiny wat kon inperken. Via de clickertraining die ik toen ben begonnen, heb ik een te gek contact met Destiny gekregen en haar het een en ander kunnen leren. We hebben zelfs examen gedaan en zijn met vlag en wimpel geslaagd. Des, zo noemen we haar eigenlijk, was de lieveling van de instructeur. Ze liep altijd los rond in de kantine en kwam bij iedereen een aai over haar bol halen.

Zo raakte ze ook wat vertrouwd met andere honden, want ze was wel wat afstandelijk naar honden. Ik had me ook nog opgegeven voor de vervolgcursus, maar die heb ik niet afgemaakt. Ik moest hiervoor naar het centrum van Assen en ik liep steeds tegen het parkeerprobleem aan waardoor ik steeds te laat kwam. Nu is het inmiddels alweer lente. Echt aan de riem heb ik Des niet meer. We gaan vaak wandelen in de bossen of bij de recreatieplas verderop. Ik fiets ook met haar. Dus je kan wel nagaan, haar conditie (en die van mij) is tiptop. Vorige week heeft ze voor het eerst gezwommen. Ik wist natuurlijk niet of ze dat eigenlijk wel kon. Toen ze achter de stok aan zwom, ging ze kopje onder!. Een beetje paniek van mijn kant was er wel hoor. Ze kwam met de stok weer aan wal en je kon zien dat ze zelf ook een beetje was geschrokken. Na de 1e duik was het helemaal goed. Ze houdt niet meer op. Ze blijft achter stokken of ballen aan zwemmen.

 Oh ja, ballen. Die vreet ze echt helemaal stuk. Als ik haar een koekje wil geven en ze heeft de bal, dan hoeft ze dat koekje echt niet hoor. Speelgoed maakt ze ook korte metten mee. Ik ben nog steeds op zoek naar leuk en sterk speelgoed. Iemand een suggestie? Maar stokken zoeken en meesleuren is haar favoriete bezigheid tijdens een wandeling. De stok kan niet groot genoeg zijn!! Boomstammen kan je wel zeggen...... En die gaat ze dan ook afkluiven. Alsof haar leven ervan af hangt. Ik ben zo blij met Des, en de mensen om mij heen vinden haar helemaal te gek.

Ze komt altijd vrolijk op anderen af. Nu met het mooie lenteweer vindt ze het heerlijk om in de tuin rond te lopen en te liggen. Mijn vriend heeft zijn tuin niet afgezet, maar Des loopt nooit weg. En als ik haar even uit het oog heb verloren, komt ze als ik haar roep. Ze luistert heel goed. Ze heeft veel respect voor de kat van mijn vriend. Af en toe komt de kat op Des af in sluipstand, geeft haar een paar tikken, om vervolgens een paar minuten later haar weer kopjes te geven. Daar begrijpt Des helemaal niks van. Dat wordt dus een iets langer leerproces.

Langs deze weg wil ik het stel van de tijdelijke opvang, de vorige eigenaar en Sandra heel erg bedanken voor de goeie zorg en bemiddeling van Destiny. De herplaatsings procedure vind ik een goeie manier om te kijken of het klikt met een hond. En zo lief dat er mensen zijn die een hond tijdelijk willen opvangen. Bovendien vind ik het dapper dat een eigenaar zijn dierbare hond wil herplaatsen, wat de reden ook moge zijn. Allemaal goed geregeld.
Groetjes en een dikke lik van Destiny.
Grietje Stienstra

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Frog

April 2011
Hoera, Frog is eindelijk helemaal van ons!!!!!!!
De overdracht heeft inmiddels plaats gevonden en we hebben er meteen maar een feestje van gemaakt.
Ze past uitstekend bij ons en hoewel ze pas vier weken bij ons is, lijkt het alsof we haar al jáááren hebben. Ze heeft zich helemaal aangepast en is zo te zien best wel gelukkig en tevreden met de nieuwe situatie. Ze eet goed, speelt veel en springt als een jonge hond heen en weer tijdens de (behoorlijke-) wandelingen.
Een pittige, maar erg lieve tante die zich om de donder de kaas niet van het brood laat eten. Naar andere honden toe blijft ze rustig, maar aan de andere kant neemt ze elke uitdaging aan. Ze laat zich goed leiden en begint dergelijke situaties te negeren. Mijn mening over teven -tot dusver- neem ik bij dezen dan ook terug!!!
Het feit dat ze -helaas- gecoupeerde oren heeft geeft haar voor ons iets aandoenlijks, maar doet bij andere hondenbezitters de wenkbrauwen fronsen.
In huis is ze rustig, ze begroet de visite "kalm en met waardigheid", maar houdt alles nauwlettend in de gaten. Vooral 's nachts (als ze alleen beneden is) is ze waaks en ontgaat haar niets. Een korte diepe waarschuwende blaf, wat gegrom als er mensen voorbij komen en iets te lang naar haar zin voor het huis blijven staan.
Greet staat 's ochtends altijd iets eerder op dan ik en gaat naar beneden. Zodra Frog haar dan nogal uitbundig begroet heeft, schiet ze langs haar heen, stormt de trap op en trekt net zo lang aan het dekbed totdat ik er zelf van ellende ook uit kom.
Als ik er dan uit ben valt ze zowat de trap af naar beneden en staat al bij de deur te wachten, want ze is inmiddels gewend dat we meteen een wandeling gaan maken. Bij thuiskomst krijg ik nauwelijks de gelegenheid om haar tuigje af te doen en klavietert ze met grote sprongen naar de keuken, waar dan haar gevulde eetbak staat. Héél even het geluid van een zware stofzuiger en de bak is leeg. Daarna gaat ze op haar kleedje een beetje liggen doezelen -het liefst in het zonlicht.
Tegen een uur of tien weer naar buiten achter stokken en ballen aanrennen en dan vertrekt ze naar een van haar favoriete plekken: de tuin (bij mooi weer, uiteraard). Op enkele plekken liggen oude stoelkussens, zodat ze naar believen in de zon of in de schaduw kan liggen.
Frog is een Stafford en dus helemaal verzot op autorijden en dat is inmiddels duidelijk te zien aan de binnenzijde van de ruiten. Gelukkig gaan we meestal met de auto van Greet weg.
Nogmaals bedankt voor de bemiddeling, Sandra en ook dank aan Samantha en Stefan, van wie wij deze fantastische Amstaff hebben mogen overnemen.
Groet,
Greet, Jos en Frog.

Frog is overleden op 27 juni 2016

______________________________________________________________________________________________________________________________

Balou

Januari 2011
Hoi Sandra,
Leuk om even een verhaaltje over Balou te vertellen!
Balou die ons leven op een leuke manier op z'n kop zet. Wij, Arend 65 jaar en Truus 61 jaar wilden absoluut geen hond meer totdat onze zoon en schoondochter met 2 kinderen een Engelse Stafford kregen (Indy) en het langzaam weer ging kriebelen want wat is dit een leuk ras.
We werden door onze zoon geattendeerd op jouw site en opeens ging alles in een stroom versnelling. We hebben de procedure gevolgd (overigens heel goed) en Balou is niet meer bij ons weg te denken. Zijn eerste baasjes hadden hem al prima opgevoed en wij gaan vervolg cursussen doen.
Iedere dag is er wel iets waar we weer lol om hebben met Balou die overigens direct verliefd werd op z'n nicht Indy en andersom ook!
Balou speelt met de meeste honden in de buurt. Hij zoekt geen ruzie, gaat 's middags de grote ronde doen rent achter vogels aan dwars door de bosjes en de sloten maar zoekt ons altijd weer op en pakt dan weer eens een stok (wat een energie) om vervolgens als een lammetje thuis te slapen.
Ook is Balou een ongelooflijke vrijer en het liefst op schoot bij de baas.
Regelmatig gaan we met hem naar de kust, racen over het strand ook héél erg leuk.
Als je Balou zou vragen hoe hij het vind bij zijn nieuwe baasjes, na 2 maanden weet ik zeker dat hij dik tevreden is want hij is volkomen relaxed bij ons!
Één nadeel......af en toe moeten we hard snuiven want dan ontsnapt er spontaan een scheetje. Het word gelukkig al iets beter.
Wat een leuk ras....heel toegewijd voor iedereen. De kleinkinderen vind hij super terwijl hij geen kinderen gewend was.
Sandra......heel erg bedankt! Zonder jou waren we elkaar niet tegen gekomen.
We hopen dat je nog heel veel honden en baasjes blij kunt maken.
Lieve groeten van Arend, Truus en Balou

_____________________________________________________________________________________________________________________________